در زمان ساسانیان تنگۀ هرمز و جزایر آن اهمیت نظامی و استراتژیکی داشتند. در زمان خلافت عُمر سپاهیانِ عثمان ثقفی به تنگۀ هرمز و جزایر آن دست یافتند. با فتح قسطنطنیه در ۱۴۵۳ میلادی، تنگۀ هرمز به یکی از کانون‌های اصلی رقابت میان امپراتوری عثمانی و اروپاییان تبدیل شد. پرتغالی‌ها، هلندی‌ها و سپس بریتانیایی‌ها بر آن دست یافتند. اما با آغاز پادشاهی رضاشاه، دولت ایران رفته رفته کنترل شهرهای ساحلیِ خلیج فارس و جزایر تنگۀ هرمز را به دست گرفت. با این حال، برپایۀ «کنوانسیونِ ملل متحد دربارۀ حقوق دریاها» (۱۰ دسامبر ۱۹۸۲) ایران حق بستن تنگۀ هرمز را ندارد.