در سال ۱۹۷۵ که سرآغاز تشکیل گروه ۷ بود، دو سوم تولید ناخالص داخلی جهان به کشورهایِ عضو این گروه تعلق داشت، اما هم‌اکنون در حدود ۴۵ درصد از آن به این ۷ کشور تعلق دارد. «آلترموُندیالیست‌ها» یا، به عبارتی، «مدافعان جهانی شدن از نوع دیگر» سرسخت‌ترین مخالفان گروه ۷ هستند و هر سال تظاهراتی در مخالفت با سیاست‌های این گروه به راه می‌اندازند. اقتصادهای نوظهور مانند چین و هند و برزیل به سبب آنکه سطح زندگیِ مردم‌شان نسبت به سرانۀ جمعیت‌شان پایین است، نتوانسته‌اند به عضویت این گروه درآیند. با این حال، بعضی از اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ این اقتصادهای نوظهور در تمام زمینه‌ها از بیشتر اقتصادهایِ عضو گروه ۷ پیشی خواهند گرفت.