مسعود رجوی ۳۰ خرداد را سرآغاز مقاومت عادلانه و مشروع مردم ایران برای آزادی و دموکراسی می‌داند. مسعود خدابنده، عضو پیشینِ شورای مرکزیِ سازمان مجاهدین، رهبری آن سازمان را متهم می‌کند که کوچک‌ترین برنامه‌ای برای تدارکِ سنگربندی و دفاع از بدنۀ سازمان نداشت. به گفتۀ او در روزهای پس از ۳۰ خرداد ، بیشتر اعضایِ میلیشایِ مجاهدین بی‌آنکه رهنمودی دریافت کنند، در خانه‌‌ها ماندند و به جرم اعلام «فاز نظامی» دستگیر شدند. هاشمی رفسنجانی تظاهرات ۳۰ خرداد را ناچیز می‌شمارد و می‌گوید: اوایل شب آن روز آشوب‌گران شکست خوردند و متفرق شدند، بی‌آنکه کار مهمی از پیش ببرند، به جز تخریب چند ماشین و مرگ و جَرْحِ چند نفر از طرفین. یِرواند آبراهامیان، پژوهشگر تاریخ سیاسی ایران، رهبری سازمان مجاهدین را جدا از تمامیت‌خواهیِ خمینی، سبب‌سازِ هراس و وحشتی می‌داند که با ۳۰ خرداد ۶۰ بر ایران حاکم شد.