„A przecież to historia codzienna, jakich tysiące zdarzają się po naszych miastach i miasteczkach”, mówi narrator w Tataraku Jarosławia Iwaszkiewicza. A później opowiada historię miłości krótszej niż ostatni oddech topielca.
Jak pisać o tej historii codziennej?
Jak pisać o śmierci, która w życiu przydarza się raz i jest dużo pewniejsza niż zmartwychwstanie?
Tak jak o scenach zbliżeń intymnych, o których mówiłam w szóstym odcinku.
Bo tak jak w opisach zbliżeń intymnych można odpłynąć w groteskę, tak w opisach śmierci można odpłynąć w patos i sentymentalizm.
Zanim jednak zabijesz postać, rozważ kilka kwestii.
J.L. Borges, Dom Asteriona. [W:] Historie prawdziwe i wymyślone. Przeł. 2. Z. Chądzyńska. Warszawa 1993.F. O’Connor, Kulawi wejdą pierwsi. [W:] Trudno o dobrego człowieka. Tłum. M. Skibniewska. Warszawa 1970.J. Green, Gwiazd naszych wina. Tłum.: M. Białoń-Chalecka. Wrocław 2013.J. Iwaszkiewicz, Tatarak. Warszawa 1960.Gladiator. Reż.: R. Scott. Scen.: D. Franzoni, J. Logan, W. Nicholson. Premiera 1.05.2000.Supernatural. Twórca: E. Kripke. Emisja 2005-2019.Pisarka, dramatopisarka, scenarzystka, nauczycielka twórczego pisania
• https://ewamadeyska.pl
• https://instagram.com/ewamadeyska
• https://facebook.com/ewamadeyska