00:56:58

ด่านสุดท้ายที่ผู้ปฏิบัติจะต้องผ่าน

ด่านสุดท้ายของชีวิต ศิลปะแห่งการตาย

ใครมีศิลปะบ้าง ?

หรือว่าอําลาโลกนี้ไปด้วยความเจ็บความปวด

ด้วยความทรมาน ด้วยความไม่พร้อม

นั่นแสดงว่าไม่มีศิลปะ ไม่มีองค์ความรู้

ไม่พร้อมที่จะจาก ไม่พร้อมที่จะอําลา

จากบทบาทที่ตัวเองแสดงอยู่ในโลกใบนี้

​

ซึ่งเมื่อหมดเวลาแล้วก็ให้เวลามาแค่นี้

เรียกว่าด่านสุดท้าย

ด่านสุดท้ายจริงไหม

​

00:58:03

ถ้าไม่พร้อมสําหรับด่านสุดท้าย

จิตดวงนั้นก็ต้องกลับมาเกิดอีก เพื่อมาเรียนรู้ว่าจะอําลาจาก

แรงยึดแรงติดปลดปล่อยปลดเปลื้องจิตออกจากพันธนาการ

จากความรักความชัง จากอภิชฌาและโทมนัส

จากสิ่งร้อยรัด จะต้องมาเปลื้องอีก

กลับมาเกิดอีกเพื่อมาปลดเปลื้อง เพื่อมาสานภารกิจอันนี้

​

ถ้าแบบนั้นก็แสดงว่าไม่ใช่ด่านสุดท้าย

ที่ยังมีด่านเพราะยังมีการเกิดอยู่นะ

ก็จะต้องมีการตาย

ด่านสุดท้ายนี่หมายถึงมันดับรอบ เป็นการสิ้นแล้วซึ่งถพชาติ

​

ในสมัยพุทธกาลที่ถูกบันทึกไว้ ผู้ที่ผ่านด่านสุดท้ายที่ถูกบันทึกไว้ก็มี

พระนางมหาปชาบดีโคตามีเถรีนะ ภิกษุณีสงฆ์องค์แรกในพุทธศาสนา

พระโมคคัลลาน มีพระสารีบุตร

​

----------------------------------

​

01:22:01

เมื่อไรหนอด่านสุดท้ายจะไม่สร้างความสะพรึงกลัวความหวาดหวั่นของจิตดวงนี้

ว่างเว้นว่าหวั่นไหวอะไร ถูกครอบงําหรืออะไรถึงได้หวั่นไหว

ไม่พร้อมเลยเพราะอะไร

เมื่อไหร่จะมีความพร้อม หรือจะตกเป็นทาสของความหวั่นไหวไปจนสิ้นลมหายใจ

สลดสังเวชกับวิถีชีวิต กับโมเมนต์ กับขณะที่เคลื่อนไปวันต่อวัน

​

พระองค์ท่านตรัส

"พึงเห็นโทษภัยของวัฎฏะสงสาร เหมือนบุรุษที่ถูกไฟไหม้บนศีรษะ"

คือถูกความทุกข์เข้าคุกคาม

ถูกแรงตัณหาอุปาทานเข้าไปร้อยรัดจิตนี้ตลอด

หากความไม่รู้ ปัญญาญาณไม่ปรากฏ

-----------

ปิยทัสสี ภิกขุ

"อุบายวิธี ละคลาย สลาย

แรงร้อยรัดจากตัณหาอุปทาน"