7 października 1944 r. dowództwo krakowskiego i kieleckiego okręgu AK zostało powiadomione, że na teren jednego z nich przybędzie brytyjska misja wojskowa. Brytyjczycy mają pozostać przy AK, nawet w razie zajęcia terenów przez Sowietów. Tak rozpoczyna się kolejna odsłona przylotu do okupowanej Polski misji wojskowej o kryptonimie „Freston”

Wigilię 1944 roku w dworze należącym Konrada Niemojewskiego w Olesznie spędzał Komendant Główny Armii Krajowej generał Leopold Okulicki pseudonim „Niedźwiadek”.
Kolejny raz Okulicki odwiedził włoszczowskie już w styczniu 1945 roku.

30 marca 1943 r. podpisana została przez przedstawicieli Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego i Komendy Głównej AK umowa scaleniowa. Dlaczego do tego doszło i na czym polegała dwulicowość ludowców?
Problem nie dotyczył wszystkich działaczy Stronnictwa Ludowego, ale niewątpliwie istniał.

Czerwiec 1944 roku był dla oddziału partyzanckiego AK Antoniego Hedy "Szary" bardzo pracowity. Zaczęło się od opanowania Końskich, a celem było uwolnienie aresztowanych żołnierzy. Kolejne tygodnie upływały jednak na "polowaniu" na amunicję. Szczęśliwy finał "polowania" nastąpił 29 lipca 1944 roku.

Mało znanym faktem z działań dywersyjnych są przygotowania jakie na terenie Okręgu Kielce prowadzono w związku z akcją, która swój finał miała w Krakowie. Oto bowiem Komenda Główna AK podjęła decyzję o likwidacji Wilhelma Koppe, który był w tym czasie wyższym oficerem SS i policji.
Od listopada 1943r. był on najwyższym rangą przedstawicielem władz okupacyjnych w zakresie spraw bezpieczeństwa na terenach Generalnego Gubernatorstwa i odpowiadał za krwawą politykę Niemców w stosunku do Polaków.
Co łączy akcję w Krakowie z naszym terenem?

W czerwcu 1944 r. na parterze willi „Trzy Róże” w Busku Zdroju zakwaterowano grupę żandarmów. Nowo przybyli nie wykazywali zadowolenia ze służby w żandarmerii niemieckiej. Wywiad donosił, że próbują nawiązać kontakt z ruchem oporu. Tak zaczęła się niebezpieczna operacja ucieczki z niemieckiej służby.

Koniec maja 1944 r. to czas akcji Zbigniewa Kruszelnickiego "Wilka" na Czerwonej Górze zakończonej zwycięstwem. Kilka dni później, 5 czerwca 1944 roku, walka pod Miedzianą Górą zakończyła się tragicznie. Poległ "Wilk” i jego dwaj żołnierze.

W połowie 1943 r. z Warszawy do Kielc powrócił Zbigniew Kruszelnicki pseudonim „Wilk”. W Warszawie poza nauką w szkole technicznej ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Armii Krajowej. Kielecka konspiracja powierzyła „Wilkowi” funkcję zastępcy dowódcy plutonu na Czarnowie, a z biegiem czasu dowódcy oddziału partyzanckiego.

15 czerwca 1944 roku w okolicach godziny 10-tej przy obecnej ulicy Paderewskiego w Kielcach został przeprowadzony kolejny, ale tym razem udany zamach na niemieckiego konfidenta Franza Wittka.

7 lipca 1944 r. w Woli Grójeckiej, koło Ćmielowa, Niemcy otoczyli oddział Tomasza Wójcika „Tarzana”. Zginęło wówczas 37 partyzantów. Z okrążenia przebiło się 4 żołnierzy, 4 rannych Niemcy wzięli do niewoli, pięciu ukryło się we wsi. Ocalał także Tomasz Wójcik oraz dwaj towarzyszący mu oficerowie.
Jak doszło do zagłady oddziału? Czy to przypadek? Kto odpowiada za tragedię?