W poprzednim odcinku wyjaśniłam, dlaczego kobieta po 40, po 50, po 60+ ma mniejsze szanse na znalezienie partnera i - spojler - wcale nie chodzi o wiek. Dziś kontynuuję temat biorąc na tapet stereotyp "dojrzałe dziewczyny nie są atrakcyjnymi kandydatkami na partnerki".

Jeśli moje treści Ci pomagają, możesz postawić mi - bez rejestracji - wirtualną kawę, od 8 zł⁠⁠ KAWA DLA PODCASTU

Czy dojrzałej dziewczynie naprawdę trudniej znaleźć partnera? Tak. Jednak nie dlatego - jak mówią stereotypy i kody społeczne - że się starzeje i przez to traci atrakcyjność. Dziś omawiamy prawdziwe powody dla których dojrzałe randki trudno nam zamienić w związek (o ile do nich dojdzie).

Mówimy o tym, by zeskrobać społeczną łatkę kobiet, których kobiecość się skończyła, odzyskać związkową pewność siebie i zdefiniować realne problemy ze znalezieniem partnera (by je rozwiązać).

Dziękuję moim Czytelniczkom z Instagrama, których historie i doświadczenia, miały ogromny wpływ w powstanie tego materiału.

W dzisiejszym odcinku zmieniamy myślenie o dojrzałym rynku pracy i o sobie na tym rynku, oraz odpowiadamy na pytania (każdy sobie), które są kluczowe, jeśli myślimy o zawodowej i/lub zarobkowej zmianie.

Paradoks dojrzałego rynku pracy polega na tym, że dyskryminuje on większości pracowników 50, a nawet 40+, zwłaszcza jeśli chodzi o kobiety. Tymczasem kobiety 50+ to właśnie największy zasób na rynku a jednocześnie idealne kandydatki do robienia własnego biznesu i dobrych zarobków.

Jeśli moje treści Ci pomagają, możesz postawić mi - bez rejestracji - wirtualną kawę, od 8 zł KAWA DLA PODCASTU

A jeśli chcesz posłuchać live na temat robienia dobrego biznesu w pewnym wieku, zapraszam na mojego Instagrama.

A co jeśli dziecko dorasta (18+) czy jest całkowicie dorosłe (25, 30, 40 lat) a my nadal czujemy się za nie odpowiedzialni, bo nie radzi sobie w życiu, lub sprawia problemy? Serce nam pęka, gdy na to patrzymy, próbujemy je kontrolować by naprowadzić na właściwe tory, ale - jak to kontrolą - to nie działa.

A najgorsze, że jesteśmy z tym SAMI. Bo w naszej kulturze wypada jedynie chwalić się dobrze funkcjonującymi dziećmi. Jeśli coś jest nie tak, to rodzic najczęściej usłyszy: to twoja wina, jak sobie wychowałaś/-eś, tak masz. Otóż wcale że nie. Zapraszam na dzisiejszy odcinek :)

Powstawanie podcastu możesz wesprzeć stawiając mi kawę (bez rejestracji) kawa dla WPW

Codziennie spotkasz mnie i moje treści tu: W pewnym wieku.

Ania Oka

Najtrudniejszy, wywołujący najwięcej emocji i kontrowersji temat z dojrzałości. Bo czy w ogóle można zadać takie pytanie: kto się zajmie moim rodzicami? Wiadomo, że ty. Skąd takie podejście w naszej kulturze? Dlaczego nie wymagamy wsparcia systemowego? Co sprawia, że opieka nad starszymi członkami rodziny staje się paradoksalnie coraz trudniejsza? Jak sobie z tym wszystkim poradzić? Jak ułożyć w życiu, ale też w głowie?

Dzisiejszym odcinkiem zaczynamy cykl podcastów opiekuńczych, chcę dać Wam wsparcie, którego nie mogłam znaleźć dla siebie.

Możesz wesprzeć moją pracę kupując mi, już za kilka złotych, kawę: KAWA NA DZIAŁANIE "W PEWNUM WIEKU"

Zapraszam też na Instagram, gdzie spotykamy się codziennie: "W PEWNYM WIEKU"

W pewnym wieku reguły odchudzania nieco się zmieniają, bo po pierwsze zaczynamy tyć nawet, jeśli nie jemy więcej niż wcześniej. Po drugie samo schudniecie nie zapewnia nam dobrego wyglądu, bo zmieniają się proporcje kompozycji ciała tłuszcz/ mięśnie, pojawia się otyłość brzuszna oraz spada elastyczność skóry. Po trzecie procesy w organizmie zwalniają, więc i chudniecie zajmuje więcej czasu.

Dlaczego tak rzadko rozmawiamy o tym, co spotyka nas i z czym mierzymy się, gdy nasze dzieci dorastają? Czasem ktoś ponarzeka, ktoś innym pochwali się trochę, jak to dzieciom dobrze idzie. Ale przecież jest tyle tematów: syndrom pustego gniazda vs radość z wyprowadzki dziecka, budowanie nowej relacji z dzieckiem, ale często też z jego nową rodziną, partnerem/partnerką, teściami, dziećmi (nie tylko naszego dziecka, ale np. z poprzedniego związku partnera/partnerki). Czasem są to kłopoty: dziecko nie radzi sobie w życiu, ma nałogi, choruje np. na depresję, a czasem żyje w sposób, który nas szokuje lub złości. Chodźcie porozmawiać, myślę, że Was trochę uspokoję.

Pamiętajcie też, że jeśli cenicie moją pracę, zawsze możecie postawić mi kawę (bez rejestracji, od kilku złotówek): KAWA DLA WPW

Jak wrócić do tego uczucia, kiedy tak bardzo cieszyliśmy się z każdej wspólnej godziny, dotyku, wyjścia, rozmów, spojrzenia w przelocie, seksu? Magazynowe porady na temat odzyskania chemii w związku z dłuższym stażem zawsze mają dwie legendarne porady: dla niej "załóż seksowną bieliznę", dla niego "kup kwiaty bez okazji". Wiem, bo sama długo pisałam dla gazet kobiecych. I o ile i ładna bielizna i kwiaty są miłymi dodatkami, to chemię w związku odbudowuje się w zupełnie inny sposób. Chodźcie, porozmawiajmy.

Jeśli lubisz podcast i moje działania na "W pewnym wieku" możesz wesprzeć moją pracę kupując mi kawę KAWA DLA WPW

Pierwsze pytanie, to czy Ty jesteś gotowa na swoją dojrzałą kobiecość, drugie to czy świat jest na nią gotowy. Na drugie pytanie odpowiem od razu: nie. Świat ma ogromny problem z dojrzałą kobiecością, i bardzo chciałby z powrotem wepchnąć ją w jeden dotychczasowy model z pogranicza cienia. No ale to już nie wróci. Bo my, dziewczyny 40, 50, 60+, pionierki nowego stylu życia w dojrzałości, nie mamy ochoty spędzać kolejnych dekad w cieniu. Nakładamy SPF 50 i wylegujemy się na słońcu w kusych kostiumach o soczystym kolorze dojrzałych wiśni.

Jeśli lubisz "W pewnym wieku" możesz wesprzeć kanał kupując mi bez rejestracji kawę: KAWA DLA WPW

Zostawi cię dla młodszej, coraz częściej rozszerza się o nową formę, czyli zostawi cię dla młodszego. O ile z pierwszą przepowiednią jesteśmy oswojeni i najwyżej wzdychamy oburzeni, to w drugą nadal nie możemy uwierzyć. Jak to? Dojrzała dziewczyna? Z młodszym? Dziś rozmawiamy o tym, skąd wzięło się przekonanie o tym, że związek starszy on - młodsza ona jest naturalny, a starsza ona - młodszy on to jakiś ewenement do ukrywania przed światem (bo świat wiadomo, potrafi kopnąć w twarz, zwłaszcza kiedy widzi, że jesteśmy szczęśliwi na własnych warunkach). Chodźcie, porozmawiajmy :)

Ania Oka