Walkie Talkies - met Evi Hanssen

Arlette, de mama van Evi, weet dat ze binnenkort zal sterven. "De beestjes zijn terug. Deze keer ga ik er niet meer van genezen", zei ze anderhalf jaar geleden tegen haar kleinkinderen, en de hele familie. Sindsdien wordt ze steeds zieker, ook al merkt de buitenwereld daar niet veel van. "Ik ben nog altijd iedereen aan het bedriegen. Ik doe me vaak veel beter voor dan ik ben."

Dit is een productie van Nieuwsblad Podcasts en Billie, het lifestylemagazine van Nieuwsblad, Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg. De muziek is van Arno, de bewerking en montage gebeurde door Elisabeth Verstraete van House of Media. De eindredactie was in handen van Kaatje De Coninck, Eva Moeraert en Bert Heyvaert.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Je school. Je vrienden. Je boekentas. Je stem. Als je twaalf bent en je ruilt de lagere school voor het middelbaar, verandert alles: Evi Hanssen praat met haar zoon Scout over de grote sprong. “Als jij straks nog groter bent, hou jij mijn hand dan nog vast?

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze werd als kind in een donkere kamer opgesloten, tot ze de juiste uitkomst van die onmogelijke rekensom naar het luisterende oor aan de andere kant van de deur kon schreeuwen. Ja, het is waar: Evi Hanssen leert van haar moeder Arlette hoe ongenadig háár vader vroeger voor haar kon zijn. Streng zoals je je het nu niet meer kan voorstellen. Maar ook, hoe graag hij zijn kinderen zag. Hoe hij na de oorlog knokte voor hun bestaan, hoe vindingrijk en veelzijdig hij was om werk te vinden. Hoe hij zijn kroost altijd verraste op ‘buitensluit-dag’. Ja, dat woord hoor je goed, maar het is niet wat je misschien op het eerste zou denken. Hoe hij fysiek en mentaal veranderde na dat zware ongeluk… En hoe ze, allemaal samen, tien jaar later ‘verlost’ werden. Zo was vaderliefde vroeger en nu: Evi en haar mama kijken achterom. En zijn dankbaar voor die éne onschatbare (groot)vader Pip.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

"Iedereen heeft zin in het nieuwe normaal, ik eigenlijk niet. Maar waarom voel ik me daar zo schuldig over?" Evi worstelt bijna dagelijks met dat ambetante stemmetje achterin haar hoofd. Dat van het schuldgevoel. Van waar komt dat toch? Waarom geeft ons dat zo'n slecht gevoel? En waarom heeft de ene er constant last van, terwijl een ander zorgeloos door het leven fladdert? Evi praat erover met Saar, haar vriendin en psychologe. Samen gaan ze op zoek naar de bron van het schuldgevoel: "Een mens voelt zich liever schuldig dan dat het pure willekeur is. Dankuwel, katholieke moraal."   

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze kreeg onlangs een filmpje onder ogen van een vrouw, iets in de veertig, die in een wel erg strak pakje met volle overgave uitdagende moves stond te maken op de dansvloer. Geweldig, dacht Evi Hanssen. Tot er werd ingezoomd op het gezicht en ze zichzelf herkende. We moeten er vaak een grens voor overwinnen, achteraf zijn we beschaamd en toch snakken we er zo naar: het dansbeest loslaten. Johan Terryn verlangt mee - ja, zelfs naar zijn musical-glitterpakje.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vandaag wandel ik met Maurane, mijn nichtje. Ik weet dat ze heel geëngangeerd is, en ze noemt zichzelf ook een feministe. Heerlijk toch, dat pure idealisme. Dat speel je toch wat kwijt als je volwassen wordt. Maar tegelijk vraag ik me af: hoe kijken de jonge vrouwen van vandaag naar zichzelf in de spiegel? Met even veel twijfels als wij destijds? Kom, laat ons iets leren van de jeugd!

See omnystudio.com/listener for privacy information.