Winnie de Poeh en Knorretje volgen sporen in de sneeuw, in de overtuiging dat het Woezels (of Wizzels) zijn. Het aantal sporen neemt toe, wat Knorretje steeds angstiger maakt. Hij verzint een smoes om weg te gaan. Janneman Robinson onthult dat ze hun eigen sporen in cirkels volgen. Poeh realiseert zich zijn domheid, maar Janneman Robinson troost hem. Het verhaal toont de fantasie van kinderen, de angst voor het onbekende en de waarde van vriendschap.