ช่วงนี้ ทดสอบ การอดทน ในเรื่องความหิว กัน เพราะลูกหาบยังมาไม่ถึง

อยู่บริเวณ โหล่นเต้ จะเป็นทุ่งหญ้าป่าสน คล้ายๆภูกระดึง สวยงาม

ค่ำคืนบนยอดภูหลวง บริเวณเพิงถ้ำ อากาศหนาวเย็นมาก จนไม่สามารถตื่นรู้กับความหนาวเย็นได้ ได้แต่พลิกตัวหาความอบอุ่น ความเป็นตัวเป็นตน ความยึดถือความรู้สึกนี้ มันช่างแน่นหนา ต้องใช้เวลา ต้องใช้ความอดทน ตื่นรู้กับสิ่งที่ไม่ชอบด้วยใจธรรมดา ให้ได้

เนื่องจากว่า ลูกหาบนั้น ตามมาไม่ทัน ทำให้ถุงนอน มายังไม่ถึง หลวงพี่ก็เลย ขออนุญาต อาจารย์มาพักหลบลม ยังถ้ำข้างหน้าผา ที่เคยมากับอาจารย์หลายครั้งแล้ว 

ผ่อนพักตระหนักรู้

อากาศค่อนข้างร้อน

ยังไม่ไปถึงไหน เดินเรื่อยๆ

เริ่มเดินกัน ก็สายพอสมควร เพราะต้องตระเตรียม เสบียง และลูกหาบ ทำให้เสียเวลาพอสมควร

หลวงพี่ ไปพำนัก พักที่สวนยาง พ่อใหญ่ผล ก่อนขึ้นยอด เป็นค่ำคืนที่เหน็บหนาวและลมแรงมาก แต่ก็ได้เห็นสภาวะธรรมต่างๆ ชัดเจนดี

คุยกัน ตามประสาคน คุ้นเคย ภาษาไทยบ้าน