Vlad Gryn i Krzysztof Nowiński podsumowują spotkania odbywające się w ramach warsztatów „Wspólnej kuchni”. Dzielą się towarzyszącymi im rodzinnymi tradycjami kulinarnymi, ale też nowymi zwyczajami – kuchnią, która powstaje na styku kultur. Zapraszają do poznania sposobów na budowanie wspólnoty i tłumaczą, dlaczego potrzebujemy integracji bardziej niż kiedykolwiek. Czym jest dla nich wspólna kuchnia? Jak rozumieć tradycję? Co może dać jej kultywowanie? Co robić na co dzień, żeby przyczyniać się do budowania integracji społecznej i bezpiecznego społeczeństwa?

Vlad Gryn – wolontariusz, działacz. Od początku pełnej inwazji Rosji na Ukrainę aktywnie współpracuje z Blyzkist i Solidarnym Domem Kultury „Słonecznik”. Wraz z przyjaciółmi współinicjował kolektyw charytatywny Galas, którego głównym celem jest zbieranie środków dla Ukrainy poprzez organizację imprez rozrywkowych i integracyjnych.

Krzysztof Nowiński – adwokat, karnista, aktywista. Zawodowo zajmuje się prawem karnym, dużą część jego działalności pochłania aktywizm. Występował w licznych procesach aktywistów i aktywistek, dziennikarzy i dziennikarek oskarżanych/pozywanych o zniesławienie i naruszenie dóbr osobistych. Reprezentuje aktywistów i aktywistki, którzy niosą pomoc humanitarną na granicy polsko-białoruskiej. Członek zarządu Fundacji Małgosi Braunek „Bądź”, gdzie zajmuje się kwestiami formalnoprawnymi, umowami i partnerstwami strategicznymi.

„Wspólna kuchnia” to doświadczenie wymiany wiedzy o przodkach i codziennych przeżyciach osób, które dzielą doświadczenia migracji i uchodźstwa. Goście projektu zapraszają nas do odkrywania korzeni kulturowych, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach. W podcaście poznaliśmy potrawy, przepisy, smaki nie tylko regionalnych potraw z różnych części świata, ale przede wszystkim tradycję, która za nimi stoi.

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź” ze szczególnym wsparciem redakcji „Vogue Polska”.

Elmi Abdi opowiada o Somalii, z której pochodzi, o swojej historii, o tym, jak trafił do Polski, o kulturze i smakach Somalii. Somalijskie sambusy to nadziewane trójkątne ciastka, które są bardzo popularną przekąską podawaną nie tylko w czasie ramadanu, lecz także od czasu do czasu jako przystawka. Jak dzisiaj żyje się w Somalii? Jakie smaki towarzyszą jej mieszkańcom? Jak przygotować sambusy?

Elmi Abdi z wykształcenia jest weterynarzem, absolwentem Uniwersytetu w Mogadiszu. Dwa lata pracował jako weterynarz w Somalii. Po emigracji do Polski zaczął działać w trzecim sektorze: obecnie jest prezesem Fundacji dla Migrantów „Dobry Start”. Jej celem jest promowanie dialogu i wymiany międzykulturowych doświadczeń. Działanie na rzecz wszystkich osób z doświadczeniem migracji i uchodźstwa. Propaguje ideę tolerancji i poszanowania praw człowieka. Elmi trafił do Polski przez zieloną granicę z Białorusią 27 lat temu. Uciekał ze swojej ogarniętej wojną ojczyzny – Somalii.

„Wspólna kuchnia” to doświadczenie wymiany wiedzy o przodkach i codziennych przeżyciach osób, które dzielą doświadczenia migracji i uchodźstwa. Goście projektu zapraszają nas do odkrywania korzeni kulturowych, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach, obecnie dotkniętych opresją.

W podcaście poznajemy potrawy, przepisy, smaki nie tylko regionalnych potraw z różnych części świata, ale przede wszystkim tradycję, która za nimi stoi.

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź”. „Wspólna kuchnia” to warsztaty kulinarne, podczas których uczymy się przyrządzać potrawy, wymieniać się historiami, rozwijać wzajemną empatię i podtrzymywać naszą zbiorową pamięć – diasporyczną i lokalną, by tworzyć porozumienie, które buduje solidarność.

Podcastu „Wspólna kuchnia” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz oglądać na YouTube.

Khedi Alieva podczas warsztatów „Wspólnej kuchni”, które odbyły się 13 października 2024 roku w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, przygotowała chaczapuri – zapiekany placek z serem, jedno z najbardziej tradycyjnych dań kuchni kaukaskiej, a szczególnie gruzińskiej.

Jak zrobić chaczapuri według przepisu Khedi? Dlaczego po przyjeździe do Polski Khedi zdecydowała się otworzyć własną restaurację i co można w niej znaleźć? Jaka historia stoi za przyjazdem Khedi do Polski? Jak to się stało, że zaangażowała się w działania edukacyjne i aktywistyczne?

Khedi Alieva jest aktywistką, animatorką społeczną. Pochodzi z Iczkerii (Czeczenia), w Polsce przebywa od 2013 roku. Ukończyła Państwowy Uniwersytet w Groznym na wydziałach Pedagogiki i Prawa, jest członkinią Rady Imigrantów i Imigrantek w Gdańsku. Prezeska Fundacji Kobiety Wędrowne (@kobiety.wedrowne) i kierowniczka Bistro-Sklepu Kuchnia Kobiet Wędrownych.

„Wspólna kuchnia” to doświadczenie wymiany wiedzy o przodkach i codziennych przeżyciach osób, które dzielą doświadczenia migracji i uchodźstwa. Goście projektu zapraszają nas do odkrywania korzeni kulturowych, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach, obecnie dotkniętych opresją.

W podcaście poznajemy potrawy, przepisy, smaki nie tylko regionalnych potraw z różnych części świata, ale przede wszystkim tradycję, która za nimi stoi.

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź”. „Wspólna kuchnia” to warsztaty kulinarne, podczas których uczymy się przyrządzać potrawy, wymieniać się historiami, rozwijać wzajemną empatię i podtrzymywać naszą zbiorową pamięć – diasporyczną i lokalną, by tworzyć porozumienie, które buduje solidarność.

Podcastu „Wspólna kuchnia” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz oglądać na YouTube.

Aliaksandra podczas warsztatów „Wspólnej kuchni”, które odbyły się 3 listopada 2024 roku w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, przygotowała zupę – kwas z grzybami. To tradycyjna białoruska potrawa, proste i pyszne danie, które można podawać jako zwykły posiłek, a na dziady podaje się je wieczorem razem z kaszą.

Jakie zwyczaje towarzyszą jedzeniu w Białorusi, a szczególnie w regionie, z którego pochodzi Aliaksandra? Jak wiele kuchnia białoruska ma wspólnego z kuchnią polską? Jak przygotować kwas z grzybami? I jaka historia stoi za przyjazdem Aliaksandry do Polski?

Aliaksandra jest uchodźczyni z Białorusi. W Białorusi była bibliotekarką i prowadziła blog, na którym opowiadała historię swojej wsi Wielemicze. Po protestach w 2020 roku została zwolniona z pracy i doświadczyła prześladowań. Nie czuła się bezpiecznie, więc opuściła kraj. W Polsce mieszka już czwarty rok. Zajmuje się tu własnym projektem kulturalnym Zhyveteka, dotyczącym białoruskiej literatury, nadal prowadzi bloga o Wielemiczach. Pracuje w organizacji dziennikarskiej (z przyczyn bezpieczeństwa nie może podać jej nazwy).

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź”. „Wspólna kuchnia” to warsztaty kulinarne, podczas których uczymy się przyrządzać potrawy, wymieniać się historiami, rozwijać wzajemną empatię i podtrzymywać naszą zbiorową pamięć – diasporyczną i lokalną, by tworzyć porozumienie, które buduje solidarność.

Podcastu „Wspólna kuchnia” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz oglądać na YouTube.

Lubov Gryn podczas warsztatów „Wspólnej kuchni”, które odbyły się 27 października 2024 roku w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, przygotowała swoje popisowe danie, manzari, z przepisu pochodzącego z regionu Podole w Ukrainie, spersonalizowanego przez nią i jej męża. Manzari to jej ukochane danie, które zawsze gotuje dla gości i, co najważniejsze, dla swojej rodziny, gdy spotykają się ponownie po rozłące. Jest to również zawsze pierwszy posiłek, który przygotowuje dla swojego syna Vlada, gdy odwiedza go w Warszawie.

Jakie zwyczaje towarzyszą jedzeniu w Ukrainie? Jak wiele kuchnia ukraińska ma wspólnego z kuchnią polską? Jak przygotować manzari? Jaka jest historia przyjazdów Lubov do Polski?

Lubov Gryn jest nauczycielką szkoły podstawowej z Kijowa i matką Vlada, jednego z współtwórców Kolektywu Galas. Kiedy rozpoczęła się pełnoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę, a rosyjska armia zbliżała się niebezpiecznie blisko Kijowa, Lubov i jej mąż podjęli trudną decyzję o ucieczce do Warszawy. Mieszkali tu przez siedem miesięcy, zanim postanowili wrócić do domu.

Inicjatywa „Wspólna kuchnia” rozpoczęła się trzy lata temu, a Lubov była jej pierwszą uczestniczką. Od tego czasu, wraz z Kolektywem Galas, dzieli się kulinarnymi tradycjami Ukrainy z warszawską społecznością, gotując różnorodne ukraińskie potrawy.

„Wspólna kuchnia” to doświadczenie wymiany wiedzy o przodkach i codziennych przeżyciach osób, które dzielą doświadczenia migracji i uchodźstwa. Goście projektu zapraszają nas do odkrywania korzeni kulturowych, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach, obecnie dotkniętych opresją. W podcaście poznajemy potrawy, przepisy, smaki nie tylko regionalnych potraw z różnych części świata, ale przede wszystkim tradycję, która za nimi stoi.

Ze względu na to, że goście podcastu pochodzą z różnych części świata, a ich obecność w Polsce związana jest z doświadczeniem uchodźstwa, nie wszystkie odcinki będą mogły być nagrane w języku polskim. Odcinki w języku angielskim będą dostępne z polskimi napisami na platformie YouTube.

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź”. „Wspólna kuchnia” to warsztaty kulinarne, podczas których uczymy się przyrządzać potrawy, wymieniać się historiami, rozwijać wzajemną empatię i podtrzymywać naszą zbiorową pamięć – diasporyczną i lokalną, by tworzyć porozumienie, które buduje solidarność.

Podcastu „Wspólna kuchnia” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz oglądać na YouTube.

Amsal Faizi podczaswarsztatów z cyklu „Wspólna kuchnia”, które odbyły się 29 września 2024 roku w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, przygotowała popularną afgańską przystawkę burani badnjan. Jakie zwyczaje towarzyszą jedzeniu w Afganistanie? Jaka historia kryje się za przyjazdem Amsal do Polski? 

Amsal studiowała nauki polityczne i stosunki międzynarodowe w Afganistanie i pracowała jako asystentka nauczyciela w szkole afgańsko-tureckiej. Po przybyciu talibów nie mogła kontynuować nauki. Przyjechała do Polski prawie trzy lata temu i przez dwa miesiące przebywała w obozie dla uchodźców. Gdy zamieszkała w Warszawie, zaczęła pracować w miejscu wspierającym uchodźców (Baza Inclusive) i rozpoczęła studia na kierunku zarządzanie i przywództwo na Uniwersytecie SWPS. Pracowała również w Polskim Forum Migracyjnym z afgańskimi uchodźcami. Teraz jest zatrudniona w Międzynarodowej Szkole Europejskiej, ale wciąż pracy.

„Wspólna kuchnia” to doświadczenie wymiany wiedzy o przodkach i codziennych przeżyciach osób, które dzielą doświadczenia migracji i uchodźstwa. Goście projektu zapraszają nas do odkrywania korzeni kulturowych, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach. W podcaście poznajemy potrawy, przepisy, smaki nie tylko regionalnych potraw z różnych części świata, ale przede wszystkim tradycję, która za nimi stoi. Dzięki gościom i gościniom odkrywamy korzenie kulturowe, z których wyrastają zwyczaje towarzyszące jedzeniu w ich rodzimych społecznościach, obecnie dotkniętych opresją. 

Ze względu na to, że goście podcastu pochodzą z różnych części świata, a ich obecność w Polsce związana jest z doświadczeniem uchodźstwa, nie wszystkie odcinki będą mogły być nagrane w języku polskim. Odcinki w języku angielskim będą dostępne z polskimi napisami na platformie YouTube. 

Projekt „Wspólna kuchnia” realizowany jest przez kolektyw Galas w ramach rezydencji w Zamku Ujazdowskim w Warszawie we współpracy z Fundacją Małgosi Braunek „Bądź”. „Wspólna kuchnia” to warsztaty kulinarne, podczas których uczymy się przyrządzać potrawy, wymieniać się historiami, rozwijać wzajemną empatię i podtrzymywać naszą zbiorową pamięć – diasporyczną i lokalną, by tworzyć porozumienie, które buduje solidarność.

ENG

Communal Kitchen: Burani Badnjan with Amsal Faizi 

Amsal was studying Political Science and International Relations in Afghanistan and was working as an assistant teacher in Afghan Turk school. After coming off the taliban she couldn’t continue her studies. Came to Poland almost 3 years ago and went through refugee camp for two months. After coming to Warsaw started working in a place that was supporting refugees (Baza Inclusive) and started studies in SWPS University studying Management and leadership. She also worked in Polish Migration Forum with Afghan refugees. Now working in international European School and is currently looking for a job. The dish that she prepared during our Communal Kitchen workshop was Burani Badnjan, popular Afghan appetizer or side dish.