W liturgii „dotykamy” sacrum, pociąga nas tajemniczość i nieuchwytność tego, co wzniosłe i święte, ale co z tego doświadczenia wynika dla naszego profanum? Czy to rozróżnienie na sacrum i profanum ma w ogóle sens w chrześcijaństwie?

Dzisiaj rozmawiamy o Kościele, ale takim, jaki pokazuje nam liturgia - czy jest hierarchiczny czy dialogiczny? Czy powinien być bardziej demokratyczny? Jak modlitwa liturgiczna może nas uczyć lepiej być Kościołem?

Czy wystarczy Eucharystia sprawowana razem, żebyśmy funkcjonowali jak wspólnota chrześcijan? Czy liturgia może być początkiem tworzenia więzi pomiędzy „przypadkowymi”, anonimowymi ludźmi w dużym mieście?

Co robić, żeby dobrze pomodlić się Mszą św.? Standardowa odpowiedź: uczestniczyć aktywnie, w sposób pełny i świadomy. Na czym jednak ma polegać ta aktywność, zwłaszcza gdy nie jest się biskupem, ani też lektorem, ministrantem czy członkiem scholi?

Kto nigdy nie ziewał na Mszy, niech pierwszy rzuci kamień. Nawet przy pogłębionej wiedzy na temat teologii Eucharystii może się zdarzyć, że ulegniemy rozproszeniom podczas jej celebracji. Czy musimy się tego bać?

W miniony, wielkanocny weekend w kościołach na całym świecie dorośli katechumeni przyjęli chrzest. Był to ich świadomy, dojrzały wybór.

Kto i kiedy wymyślił rytuał? Tereza opowiada o pochodzeniu rytuałów oraz ich związku z religią i wspólnotą na przestrzeni wieków. Religijność współczesnych ludzi Zachodu zmienia się i prywatyzuje, ale czy to koniec rytuału?

Dlaczego chcemy rozmawiać o liturgii? I kim w ogóle jesteśmy?

Kazanie o. Pawła Szylaka OP podczas rorat w krakowskiej bazylice oo. Dominikanów

Kazanie o. Radosława Więcławka OP podczas rorat w krakowskiej bazylice oo. Dominikanów