Hebbt Ju al mol wat vun Parasiten heuert, de „Lütte Leberegels“ heet? De sünd veellicht dösig. De künnt blots överleeven, wenn Schoop, Snecken un Miestriebels (Ameisen) op desülbige Koppel levt.

Un dat geiht so: De utwussen‘ Egels sünd in de Leber, genauer geseggt in de Gallngänge vun Schoop to Huus. Dor leggt se ook Eiers, de denn dör’n Darm vun’t Schoop no buten kümmt. 

Mit ’n beten Glück kruupt nu ’n Sneck över de Schoopkötels mit de Egeleier bin un fritt wat dorvun. 

In‘ Darm vun de Sneck slüppt de Larven ut de Eier un kruupt vun‘ dor in de Lung, wonehm se de Sneck so lang argert, bet se ’n beten Sliem mit de Larven dorbin uthosten deiht. 

Jüst op düssen Sliem hett dat nu ’n bestimmte Miestriebel-Oart afsehn. So langt ’n ganzen Schwung Egel-Larven in ’n Miestriebel, wo se sick sick in’t näste Stadium verwannelt. Se blievt denn erstmol in Darm. All, bet op een. De wannert in‘ Kopp vun de Miestriebel, wonehm se sick in’t Nervensüsteem inklinkt. 

Vun dor an geiht de Miestriebel obends ni mehr no Huus in’t Nest, sünnern se krabbelt op’n hogen Grashalm un bitt sick dor boben fast. 

Wenn nix passeert, kümmt se morns to Arbeid dohl, üm obends weller op’n Halm to krabbeln. So lang, bet ’n Schoop den Halm mit de Miestriebel opfritt.

In’t Schoop kinnt sick de lütten Egels genau ut, denn wenn se ut de verdaute Miestriebel rut sünd, beugt se in Schoopsdarm direkt in Gallngang af. Dor ward se groot un leggt Eiers för den nästen Törn. Verrückten Krom gifft dat, ne. 

Overs een Sook lött mi ni los: De Ümprogrammeerung vun de Miestriebel, so dat se obends op’n Halm krabbelt. Kann man dat ni op uns Minschen anwennen? 

Ick wurr to’n Bispeel gern bi mennige Autofohrers inprogrammeern, dat se eenfach tosom mit all de annern losfohrt, wenn de Ampel för ehr op greun springt – dat se ni so lang rümnusselt eher weller rot is.

Na jo, veellicht weer dat ook ’n beten överdreeven, de Lüüd dorvör so’n dösigen Egel in’ Bregen to setten. 

Liekers: Man mutt sick wunnern, wat de Natuur sick allns utdinkt…

In düssen Sinn