เมื่อใดที่พันธนาการความเคยชิน

การเลือกอารมณ์ แรงปรารถนา

เหล่านี้ได้ยุติบทบาทลง

จะยุติได้ต่อเมื่อจิตต้องน้อมสภาวะธรรมนั้น การรับรู้ทั้งหมดนั้น

รวมลงสู่ไตรลักษณ์เท่านั้น

อย่างใดอย่างหนึ่งนะ

ถ้าไม่น้อมลง ไม่เห็นสัจจะความเป็นจริง จิตก็อยู่กับสิ่งที่ไม่จริง

​

จิตก็จะอยู่กับสภาวะที่มันปรุงแต่งขึ้นมา

เอาอะไรมาปรุงแต่งล่ะ

เอาความเชื่อเอาลัทธิศาสนา

เอาความสัมพันธ์ เอาความรักความชัง

เอาความสุขความทุกข์นั้น

มาปรุงแต่งเป็นความเคยชิน

​

พอน้อมลงในไตรลักษณ์

ก็จะปลดเปลื้องความเคยชินทั้งหมด พันธนาการทั้งหมด

เมื่อนั่นแหละตัวปราโมทย์ความอิ่มเอมจะปรากฏ

นี่เป็นสิ่งที่จะฝากต่อผู้ปฏิบัติ ที่เป็นผู้แสวงหา

ไม่จําเป็นว่าการน้อมลงในไตรลักษณ์จะต้องอยู่ในรูปแบบของการนั่งสมาธิเดินจงกรมเท่านั้น ไม่นะ

"การน้อมลงในไตรลักษณ์"ในชีวิตประจําวันจะปกป้องเรา

ไม่ให้จิตไปอยู่ในพื้นที่ของการปรุงแต่ง

​

เพราะปรุงแต่งเมื่อใดก็ถูกร้อยรัดเมื่อนั้น

ปล่อยให้ถูกร้อยรัดแล้ว จะมานั่งมาเดินเพื่อคลายสิ่งร้อยรัด

เราทําอะไรอยู่

ปิยทัสสี ภิกขุ

เพจผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรม วัดถ้ำดอยโตน