Zingen bij wijze van spreken is de regel, maar er zijn niet-uitzonderlijke uitzonderingen: wanneer zingen zingen voorstelt, of spreken spreken.

00:00 Intro
00:36 Zingen bij wijze van zingen
05:27 Orpheus
18:34 Spreken bij wijze van spreken
19:56 Melodrama
22:18 Méhul: Ariodant

Muziekfragmenten:

• 02:31, 09:36 W.A. Mozart, Le nozze di Figaro: arietta Voi che sapete. Cecilia Bartoli, Wiener Staatsopernchor, Wiener Philharmoniker, Claudio Abbado DGG 477 9124 (1995)
• 06:27, 10:35 Chr. W. von Gluck, Orfeo ed Euridice: Deh placatevi. Bernarda Fink, RIAS Kammerchor, Freiburger Barockorchester, René Jacobs HMY2921742.43 (2014)
• 13:38, 15:56 R. Wagner, Die Meistersinger von Nürnberg, Morgenlich leuchtend in rosigem Schein (Akte III). Ben Heppner, Chor der Bayerischen Staatsoper, Bayerisches Staatsorchester, Wolfgang Sawallisch (1993) EMI 7390182
• 20:53 Casablanca (film). Ingrid Bergman, Humphrey Bogart. Warner Brothers (1943)
• 25:56 E.-N. Méhul, Ariodant: Quelle fureur barbare! Véronique Gens, Les Talens Lyriques, Christophe Rousset, Virgin 50999 070927 2 5 (2011)

Geselecteerde bronnen:

• Abbate, Carolyn. Unsung Voices: Opera and Musical Narrative in the Nineteenth Century. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1991.
• Betzwieser, Thomas. Sprechen und Singen: Ästhetik und Erscheinungsformen der Dialogoper. Springer-Verlag, 2016.
• Cone, Edward T. Music, a View from Delft : Selected Essays. Chicago : University of Chicago Press, 1989.
• Kühn, Ulrich. Sprech-Ton-Kunst: Musikalisches Sprechen und Formen des Melodrams im Schauspiel- und Musiktheater (1770-1933). Tübingen: Max Niemeyer, 2001.
• Marx, Adolf Bernhard. Gluck und die Oper. Berlin: Janke, 1863.
• Méhul, Etienne Nicolas, en François Benoît Hoffman. Ariodant: opera en 3 actes. Paris: Imbault, 1811.