آیا داوری‌های اخلاقی از جنس اوامر و دستورات هستند و ربطی به واقعیت ندارند؟
آیا در یک داوری اخلاقی راضی هستیم که در موقعیت مشابه همین داوری در مورد ما صورت گیرد؟
قاعده طلایی اخلاق چیست و چگونه در اخلاقی بودن و استدلال اخلاقی به کار می‌آید؟
هری جی. گنسلر، درآمدی جدید به فلسفه اخلاق، ترجمه حمیده بحرینی، تهران: آسمان خیال، 1392.
خلاصه فصل ششم: توصیه‌گرایی
توصیه‌گرایی می‌گوید وقتی می‌گویم «تو باید این کار را بکنی»، این یک توصیۀ قابل تعمیم است (نه یک دعوی صدق)؛ و به این معناست که «این کار را بکن و راضی باش که همه در وضعیت‌های مشابه همان کار را بکنند». بنابراین، برای گزینش اصول اخلاقی‌تان اول سعی کنید آگاه شوید و قوۀ تخیل خود را بکار گیرید، بعد ببینید به چه چیزی می‌توانید بدون آنکه دچار تناقض شوید معتقد باشید.
