Zorluklar bazen ağırdır. Özellikle de içimizde fırtınalarkopuyorsa…

“Yapamıyorum”,

“Yetersizim”

“Dayanamıyorum”

gibi düşünceler, yüreğimizde ağır taşlar gibi yer eder.
Ve bu taşlar, üzerimize yığıldıkça kendimize olan sevgimiz erir.
Ama bugün başka bir yol seçiyoruz.
Kendimize karşı nazik, destekleyici, yumuşak bir sesle konuşmayı.
Kendimizi kucaklamayı, zor anlarda dost olmayı.
Çünkü en derin yaralar, sevgiyle, sabırla iyileşir.
Bugün başlıyoruz:
Zorlukların içinde kendimize şefkatle dokunmaya.
Her adımımız, içimizde bir iyileşme rüzgarı estirecek.