Hepimizin içinde konuşan bir ses var…

Kimi zaman cesaret verir, kimi zaman da bizi eleştirir.

“Bunu yapamazsın”,

“Yine aynı hatayı yaptın”

gibi cümlelerle yorar, kısıtlar…

Ama iç ses dediğimiz şey, yeniden şekillendirilebilir.

Bugün o sesi yargıdan değil, şefkatten beslemeyi öğreniyoruz.

Eleştiren değil, destekleyen bir sesle konuşmayı...

Kendimize cesaret veren, merhametli, yapıcı bir dille yaklaşmayı...

Çünkü iç sesimiz, hayatla kurduğumuz ilişkinin temelidir.

Ne kadar şefkatli olursa, içsel güvenimiz de o kadar derinleşir.

Bugün başlıyoruz:

İçimizdeki sesi yeniden tanımlamaya.

Kendimizle, bir dost gibi konuşmayı öğreniyoruz.