Bazen en parlak taraflarımızı bile gölgede bırakır hayat.
Kendimize duyduğumuz güven, zamanla başkalarının bakışlarında çözülür.
Ama ışık kaybolmaz.
Sadece gözümüzü dışarıya çevirdiğimizde, içeride ne olduğunu unutabiliriz.

Bugün, o içeriye dönüyoruz.
Dışarıdan değil, içeriden hatırlıyoruz kendimizi.
Bildiğimiz ama unuttuğumuz bir yere geliyoruz:
İçimizdeki ışığın yanına.

Değerli olmak için daha fazlasını yapmak zorunda değiliz.
Güvende hissetmek için kusursuz olmamız gerekmiyor.
Kendimize döndüğümüzde… ışığımızı yeniden görmeye başlarız.

Bugün o ışığa yaklaşmak için yavaşlıyoruz.
Ve hatırlıyoruz:
İçimizde güçlü bir ışık var.
Ve o ışık, hep vardı.