De leden van De Kopgroep zijn aangenaam verrast over de uitstekende resultaten van de Nederlanders in de eerste dagen van de Giro. Goed Van der Poel viel misschien te verwachten op de eerste dagen. Maar het rijden van Dumoulin, Kelderman en Mollema verraste zelfs veteraan Mart Smeets die gul dikke voldoendes uitdeelt. Gelukkig is het morgen een rustdag en kunnen we nog even genieten van het klassement met twee Nederlanders bij de eerste drie. Maar hoe lang zal het zo blijven? Dinsdag wacht de belklimming van de Etna en Mathieu van der Poel zegt er al op te rekenen dat hij daar uit het roze gereden gaat worden. Maar zij hij dat ook al niet over de tijdrit die hij zaterdag bijna won? Jojanneke vraagt Koen de Kort hardop te dromen over wat hij zou doen als hij Van der Poel was. "Toch proberen aan te haken op de Etna", luidt zijn antwoord. Kan Van der Poel ooit een grote ronde winnen, of blijft hij de man voor de klassiekers. Mart denkt het laatste, hij is te zwaar voor het echte klimwerk en afvallen, betekent spiermassa en snelheid inleveren. Ook Koen de Kort ziet het niet snel gebeuren dat Van der Poel voor het klassement in een grote ronde gaat rijden, of het winnen van klassiekers moet hem over een paar jaar echt gaan vervelen. Maxim Horssels van Wielerflits denkt dat Van der Poel ver zou kunnen komen, als hij zich zou toeleggen op het rijden van grote rondes, maar: "Zo jong is hij niet meer, dus hij heeft geen jaren de tijd meer." Ook ziet Maxim het risico dat Van der Poel zou eindigen als "vlees noch vis". En wie wil dat nou? 

En welk spel speelt Bauke Mollema? De nuchtere noorderling was voor de start van de ronde uit zijn humeur over de start in Hongarije, maar staat nu toch doodleuk in de toptien. En als hij komt om een rit te kapen, waarom reed hij dan voluit in een tijdrit die hij toch niet ging winnen? Was het niet logischer geweest om tijd te verliezen, want nu mag hij niet wegrijden. Volgens Koen de Kort van Team Trek is de tactiek niet veranderd, al geeft hij grif toe dat "Bauke, Bauke is" en dan weet je het wel. 

Mart neemt ons mee naar de Giro van 1954, die gewonnen werd door Carlo Clerici. De Zwitser zat in een lange ontsnapping die hem een voorsprong van 24 minuten opleverde en profiteerde vervolgens ervan dat alle grote tenoren van het peloton naar elkaar keken om het vuile werk op te knappen. Verdeeldheid in het peloton in een giro waarin de renners ook hun eensgezinheid toonden. De renners staakten tijdens de etappe over de Berninapas. Met de handen op het stuur reden ze en block de etappe uit in ruim negen uur.