Bazen bir fısıltıyla başlar…
“Bugün kendime biraz daha nazik davranayım.”
Sonra o fısıltı büyür.
Bir sabah kahveni içerken kendini onaylarsın.
Bir hata yaptığında kendine sarılırsın.
Yoğun bir günün sonunda yorgun sesine “Seni duyuyorum” dersin.
Ve fark etmeden şefkat, yaşamının ritmi olur.
Bugün, bu ritmin bedeninde ve ruhunda nasıl yer ettiğini kutluyoruz.
Artık şefkat; bir karar değil, bir hâl…
Bir yön değil, bir duruş…
Kendine yaklaşımın temelini oluşturan içten bir bilgelik.
Bugün, bu yeni yaşam biçimini içselleştirmek için duruyor, derinleşiyor ve kökleniyoruz.
Çünkü sevgiyle atılan her adım, bir yaşamın temelini dönüştürür.