Mamma, hvernig verða kynsjúkdómar til? Við viðskiptafræðideildir, bláeyga flón.

Skoðanabræður – fæddir um og upp úr miðjum tíunda áratug tuttugustu aldar – þeir þekkja ekki reynsluheim kvenmanns fædds 1999, svo ekki sé talað um það ef kvenmaðurinn hefur framfæri sitt af því að selja blíðu sína, sem er einmitt ekki tilfelli stráks vikunnar, Ísabellu Lenu!

Sálfræðinemi, barstarfsmaður, þekkingarmaður leiksins, hefur verið í honum í þónokkur ár og hvað gerist þá: Maður eldist, eldist og eldist og loks úreldist, sem nú er orðin yfirvofandi ógn. Hvað gerist þegar 02 módelum er farið að finnast maður gamall? Þau geta troðið því upp í rassgatið á sér og sest við fótskörina á sér vitrari mönnum, eins og goonhjörðin hefur einmitt þegar gert – þeir mynda Skoðanabræðralagið.

Ísabella heiðrar bræðralagið að þessu sinni með nærveru sinni og miðlar af reynslunni. Hvað gerist á Tinder í Kaupmannahöfn? Er það þar sem einmana lúserskiptinemalúser getur nálgast nakið hjarta þjóðarinnar – eða gerir hann ekki annað en að hitta sjálfan sig fyrir, einmana útlending í ókunnu landi? Eða verra: rasískan drykkfelldan bældan andfeminískan Dana. Bældur Dani er svosem eftirlendustefnulega Skoðanabræðrum að skapi, ástand sem sver sig í ætt við þá stefnu sem þeir boða í kynferðismálum; skírlífi. Skírlífi rætt, auðvitað, og maður myndi halda slík tímaskekkja hefði í það minnsta lágmarkspresens í röðum yfirborðslega siðaðra CBS-manna, að það leyndist innan bláu skyrtnanna, en því síður! Hér liggur hundurinn grafinn – og kynsjúkdómarnir á klúbbnum,  þangað sem Húrra Reykjavík leitar þegar staffið bregður undir sig betri fætinum, fer til Köben og stígur  léttan dans. Er það dans hinna dauðu?

Skoðanabræður birtast hér í sinni fullkomnustu mynd – hljóðbyltingin er orðin. Önnur bylting er á leiðinni, sem von er á að farið verði nánar út í áður en menn vita af. Hér má gefa þetta upp: Þáttunum mun fjölga sem þýðir að þú munir hlusta meira. Gasið mun flæða inn um eyrun – allt á vegum Útvarps 101 og í heilbrigðu og góðu samstarfi við AUR.

Loks: „Alls staðar fólk, potandi í símann með tappa í eyrunum, músik!“ segir Bergþór ekki þegar hann hefur upp raust sína um miðbik þáttar og heldur einræðu um Spotify, enda er hann ekki Ólafur Grímur Björnsson að skrifa minningargrein um prentara á Þjóðviljanum. Hjá Bergþóri kveður við ögn fágætari, yfirvegaðri og heilbrigðari tón en vandinn er í hlaðvarpi þessu, nokkuð sem væri ef til vill æskilegt að leitast við að endurtaka þegar fram líða stundir, möguleiki sem verður tekið fyrir á stjórnarfundi Skoðanabræðra í vikunni sem hefst eftir ömurlega Valentínusarhelgina sem gnæfir yfir óöruggum brundspreyjurum þessa lands eins og hótun, eins og bros.