25 Yıl Sonra

Babalar Günü sadece hayatta olan babalar için mi? Ortada olmayan ve hatıralarımızda bulunmayan babalar için bir şeyler yapıyor muyuz, yapmalı mıyız?

Bu ülkede milyonlarca babasız çocuk var. O milyonlarca çocuktan biri olarak çocukluğumdaki Babalar Günü deneyimlerimden ve Babalar Günü'nü bundan sonra nasıl kutlamak istediğimden bahsettim.

Yaşamımdaki güzellikleri kimlere borçluyum? Kimler benim ilham kaynaklarım? Baba kavramıyla olan ilişkim bana nasıl bir arkadaş kazandırdı? 

Bu bölüm son zamanlarda edindiğim bir alışkanlık olan journal (günce) tutarken yazdığım bir soruya cevap veremememle başladı. Bana ilham kaynağı olan hiç kimseyi bulamadım. Düşündükçe sebepleriyle birlikte onlarca isim ortaya çıktı. 

İlk konuğum olarak benim için çok özel bir insanı seçtim. Bahar'la evimizin salonunda karşılıklı oturup psikiyatrist bir baba ve öğretmen bir anne tarafından yetiştirilmeyi, Bahar'ın kim olduğunu, haksızlıkları, güç ilişkilerini, iyi arkadaşlık kurmayı, hayatındaki sıçramaları, köpek sahiplenmeyi, içindeki dişil enerjiyle barışmayı, durabilme çabasını ve kendi hikayesini nasıl işine dönüştürdüğünü konuştuk. Umarım keyif alırsınız.

Bu sabah kahvemi içerken etrafıma göz gezdirdim, nerede olduğumu bir düşündüm ve 2020 yılına hızlı bir bakış attım. Bu yıldan neler öğrendim ve 2021 için kendime ne gibi sorular sordum?

25 Yıl Sonra podcast serimde dünümü ve bugünümü şekillendiren bir olayı, babamın kaybını, ancak 25 yıl sonra konuşmaya başladığımı anlatıyorum. Temelde yaşananları geri almaya çalışmayı bırakıp olanları fark etmeyi ve onlardan ders çıkarmayı amaçlıyorum. Bu bölümde bunun aynısını 2020 yılı için yapmaya çalıştım. Üzerinden çok zaman geçmesine gerek kalmadan bu yıl öğrendiklerimi anlattım ve her birini ufak birer hikayeyle süsledim. 2020'nin yıllık değerlendirmesine hoş geldiniz.

Hindi olmaktan ve siyah kuğulardan korkmanın taksitle araba almakla ne ilgisi var? Peki bunların Barack Obama'yla alakası ne? Bu bölümde okuduğum bir tweet sonrası hayal kurmakla ve adaptasyonla olan mücadelemden bahsettim. 

Duygularımız ağır geldiği zaman onlardan kaçmayı seçebiliyoruz. Ben uzun yıllar kaçtım. Hepimizin duygularımızdan kaçma yöntemlerimiz (veya savunma mekanizmalarımız) de birbirimizden farklı. Bu bölümde küçük yaştan beri bazı duygularımdan nasıl kaçtığımı, hangi savunma mekanizmalarını kullandığımı ve bugünü daha fazla hissedebilmek için neler yaptığımı anlattım.  

İnsan hiç tanışmadığı biriyle nasıl konuşabilir? O kişi babasıysa konuşmak zorunda, ama nasıl? Bu bölümde babamın mezarıyla yaptığım konuşmaları ve sebeplerini anlattım. 

Anlatmak istediğim benim hikayem. Neden 25 Yıl Sonra? Paylaşacak neyim var? Ben kimim? Hızlı bir giriş.