Zaman hep ileri aksa da, içimizde bazı anlar asılı kalır.
Söylenmemiş sözler, sarılmamış haller, tutulmamış eller…
Bazen bir bakış, bazen bir suskunluk…
Geçmişin gölgesinde yaşar bugünün ışığı.

Ama şimdi, geriye dönüp o gölgeleri yargılamadan izliyorum.
Kendimi suçlamadan… değiştirmeye çalışmadan…
Sadece o halimi anlıyorum.
Ve kalbimle kucaklıyorum.

Bugünle bağ kurmak için, geçmişle kavga etmeye ihtiyacımyok.
Barış yeter.
Kendimle, yaşadıklarımla, yaşanmayanlarla…
Hepsiyle barışmak, bugünü daha derinden hissetmeme izin veriyor.
Çünkü gerçek bağ, geçmişin yükünü bırakınca kuruluyor.