De aanloop en het wachten duurde lang, maar uiteindelijk brachten de renners in de laatste dagen toch de koers waar De Kopgroep op hoopte. Zaterdag werd de koers belist in een klimtijdrit, en die was ongemeen spannend. Geraint Thomas kwam 14 seconden tekort en moest de roze trui afgeven aan Primož Roglič. Michael verbaasde zich over het amateurisme in deze tijdrit. Thomas wisselde prinsheerlijk van helm onderweg, maar verloor hier deels zijn Giro. 

Joost Vullings schoof aan om de luisteraars uit te nodigen voor een mooi evenement van De Kopgroep -luister voor meer informatie naar de podcast- maar deelde terloops een zijn observatie dat Thomas 'onwijze zweetbenen' had. Hij had groe zweetvlekken op zijn benen en dat is volgens Joost ongebruikelijk. Ook Michael deed die observatie en zag ook dat Thomas wat bleek oogde. Geen goede dus voor de Brit.

En aandacht voor -zoals Mart het noemt- het wonder op de Monte Lussari. Roglič schakelde op een steil oplopende strook zijn ketting eraf, maar er was een toeschouwer die hem weer op gang kon duwen. En wat bleek: deze toeschouwer was een oud-ploegmaat in de tijd dat de Sloveen nog aan schansspringen deed. Mart steekt van wal en zegt vol vuur:  ''Dat Onze Lieve Heer in al zijn goedheid daar die man daar neer zet, dat is een niet te verklaren heilig iets. Onze Lieve Heer bestaat niet, maar heel soms wel. Ik vond dit een wonder. Hoe bestaat het dat die oude maat dan precies dáár staat. Dat vind ik een van de grote wonderen van deze Giro.''

Tot slot probeert Maxim nog het wondere karakter van Mark Cavendish te duiden, beantwoord Joost de vraag waarom Pinot in de Giro wél hard kan fietsen, maar in de Ronde van Frankrijk niét en maken Michael en Mart de balans van deze Giro op: ''de aanloop was lang, maar het wachten beloond.''