Bir şeyi istemediğimizde “hayır” diyebilmek…
Bir şey bize iyi gelmediğinde uzaklaşabilmek…
İşte tam da burada başlar içsel gücümüzün sesi.

Sınırlar, sevgiye engel değil; sevginin sağlıklı akabilmesiiçin bir çerçevedir.
Ne hissettiğimizi, neye ihtiyacımız olduğunu bilmek…
Ve o ihtiyaçlara sadık kalmak cesaret ister.

Bugün, kendi içsel alanımızı tanımlıyoruz.
Kimseye duvar örmeden ama kendimizi de ihmal etmeden…
Nerede başlıyorum, nerede bitiyorum; bunun farkına varıyoruz.

Çünkü özgüven sadece görünmek değil,
aynı zamanda gerektiğinde geri çekilebilmektir de.

Ve hatırlıyoruz:
Sınırlar çizdiğimiz yer, kendimize sadık kaldığımız yerdir.