و تنها او بود که همدم درد هایم بود، به گمانش رها کردن درس بزرگی برای شجاع بودن است..

در گذشتن عمرمان گاهی عزیزی در زندگیمان نا خودآگاه عذابمان می‌دهد ، شاید نبود پدری نداشته حتی.

انتظار به گمانم سخت ترین تکه ای از این پازل زندگیست که هیچگاه پیدایش نمیکنیم…

رها کردن بعضی ها درد دارد، گاهی فرق رها کردن و آزادی را نمی دانم شاید…

جان دختر کاش امید داشتم به آمدن محالت…

ولی گمشده ی من مرا چندگاهیست با تنها داشته ی بچگی هایم رها کرده ‌و من همچنان به انتظار دیدارش بر سکوی زندگی …