Af minnisstæðu fólki: Þrír ritstjórar

Valtýr Stefánsson (1893-1963) var einn þeirra sem mestan svip hafa sett á íslenska blaðamennsku á tuttugustu öld. Hann var búfræðingur að mennt og starfaði fyrst sem ráðunautur bænda.

En blaðamennskan heillaði hann og svo fór að hann varð annar tveggja manna sem tóku við ritstjórn Morgunblasins 1924. Hann gegndi því starfi til æviloka. Morgunblaðið var pólitískt

málgagn Sjálfstæðiflokksins, en Valtýr lagði megináherslu á að það væri gott fréttab lað. Tókst honum að efla það svo að kjörorðið „blað allra landsmanna" átti við það með réttu.

Valtýr var forgöngumaður í því að taka viðtöl við fólk og manna snjallastur á því sviði á sinni tíð. Hefur samtölum hans verið safnað í bækur og einnig skráði hann minningar Thors Jensen í tveim bindum. Valtýr hafði mikinn áhuga á listum og menningarmálum, sat í útvarpsráði um skeið og var formaður menntamálaráðs.

Þorsteinn Gíslason (1867-1938) var einn þeirra sem lengst hafa ritstýrt blöðum á Íslandi, í 43 ár, 1893-1936. Hann kom víða við, stýrði stjórnmálablöðum og líka timaritum eins og Óðni, sem var vinsælt rit á sínum tíma. Þá var hann sumsvifamikill bókaútgerfandi um tíma. Um stutt skeið stýrði hann Morgunblaðinu. Þorsteinn skrifaði margt um skáld og og stjórnmálamenn. Hann gaf út stórt rit um fyrri heimsstyrjöldina og einnig rit um seinni tíma íslenska stjórnmálasögu. Þorseinn orti og þýddi ljóð og einnig þýddi hann klassískar sögur. Af ljóðum hans er kunnast vorljóðið „Ljósið loftin fyllir", sem sonur hans, Gylfi Þ.Gíslason, gerði lag við.

Jón Ólafsson (1850-1916) átti einna umbrotamestan feril íslenskra blaðaritstjóra á seinni hluta nítjándu aldar og í byrjun hinnar tuttugustu. Ritsjóraferillinn hófst þegar hann var

innan við tvítugt. Hann var gríðarlega stórorður um Dani og umboðsmenn þeirra hér og varð tvívegis að flýija land af þeim sökum. Um skeið var hann í Ameríku og hvatti þá til að

Íslendingar myndu nema land í Alaska, en ekki varð úr því. Jón stjórnaði mörgum blöðum og var ágætlega ritfær, skáld og þýðandi, og hafa sum kvæði hans lifað fram á þennan dag, til dæmis „Máninn hátt á himni skín". Jón Ólafsson sat á Alþingi um skeið, var oft umdeildur fyrir öfgafullan rithátt í blöðum sínum, en sagt var um hann að hann væri sjaldan leiðinlegur.

Valtýr Stefánsson (1893-1963) var einn þeirra sem mestan svip hafa sett á íslenska blaðamennsku á tuttugustu öld. Hann var búfræðingur að mennt og starfaði fyrst sem ráðunautur bænda.

En blaðamennskan heillaði hann og svo fór að hann varð annar tveggja manna sem tóku við ritstjórn Morgunblasins 1924. Hann gegndi því starfi til æviloka. Morgunblaðið var pólitískt

málgagn Sjálfstæðiflokksins, en Valtýr lagði megináherslu á að það væri gott fréttab lað. Tókst honum að efla það svo að kjörorðið „blað allra landsmanna" átti við það með réttu.

Valtýr var forgöngumaður í því að taka viðtöl við fólk og manna snjallastur á því sviði á sinni tíð. Hefur samtölum hans verið safnað í bækur og einnig skráði hann minningar Thors Jensen í tveim bindum. Valtýr hafði mikinn áhuga á listum og menningarmálum, sat í útvarpsráði um skeið og var formaður menntamálaráðs.

Þorsteinn Gíslason (1867-1938) var einn þeirra sem lengst hafa ritstýrt blöðum á Íslandi, í 43 ár, 1893-1936. Hann kom víða við, stýrði stjórnmálablöðum og líka timaritum eins og Óðni, sem var vinsælt rit á sínum tíma. Þá var hann sumsvifamikill bókaútgerfandi um tíma. Um stutt skeið stýrði hann Morgunblaðinu. Þorsteinn skrifaði margt um skáld og og stjórnmálamenn. Hann gaf út stórt rit um fyrri heimsstyrjöldina og einnig rit um seinni tíma íslenska stjórnmálasögu. Þorseinn orti og þýddi ljóð og einnig þýddi hann klassískar sögur. Af ljóðum hans er kunnast vorljóðið „Ljósið loftin fyllir", sem sonur hans, Gylfi Þ.Gíslason, gerði lag við.

Jón Ólafsson (1850-1916) átti einna umbrotamestan feril íslenskra blaðaritstjóra á seinni hluta nítjándu aldar og í byrjun hinnar tuttugustu. Ritsjóraferillinn hófst þegar hann var

innan við tvítugt. Hann var gríðarlega stórorður um Dani og umboðsmenn þeirra hér og varð tvívegis að flýija land af þeim sökum. Um skeið var hann í Ameríku og hvatti þá til að

Íslendingar myndu nema land í Alaska, en ekki varð úr því. Jón stjórnaði mörgum blöðum og var ágætlega ritfær, skáld og þýðandi, og hafa sum kvæði hans lifað fram á þennan dag, til dæmis „Máninn hátt á himni skín". Jón Ólafsson sat á Alþingi um skeið, var oft umdeildur fyrir öfgafullan rithátt í blöðum sínum, en sagt var um hann að hann væri sjaldan leiðinlegur.

Valtýr Stefánsson (1893-1963) var einn þeirra sem mestan svip hafa sett á íslenska blaðamennsku á tuttugustu öld. Hann var búfræðingur að mennt og starfaði fyrst sem ráðunautur bænda.

En blaðamennskan heillaði hann og svo fór að hann varð annar tveggja manna sem tóku við ritstjórn Morgunblasins 1924. Hann gegndi því starfi til æviloka. Morgunblaðið var pólitískt

málgagn Sjálfstæðiflokksins, en Valtýr lagði megináherslu á að það væri gott fréttab lað. Tókst honum að efla það svo að kjörorðið „blað allra landsmanna" átti við það með réttu.

Valtýr var forgöngumaður í því að taka viðtöl við fólk og manna snjallastur á því sviði á sinni tíð. Hefur samtölum hans verið safnað í bækur og einnig skráði hann minningar Thors Jensen í tveim bindum. Valtýr hafði mikinn áhuga á listum og menningarmálum, sat í útvarpsráði um skeið og var formaður menntamálaráðs.

Þorsteinn Gíslason (1867-1938) var einn þeirra sem lengst hafa ritstýrt blöðum á Íslandi, í 43 ár, 1893-1936. Hann kom víða við, stýrði stjórnmálablöðum og líka timaritum eins og Óðni, sem var vinsælt rit á sínum tíma. Þá var hann sumsvifamikill bókaútgerfandi um tíma. Um stutt skeið stýrði hann Morgunblaðinu. Þorsteinn skrifaði margt um skáld og og stjórnmálamenn. Hann gaf út stórt rit um fyrri heimsstyrjöldina og einnig rit um seinni tíma íslenska stjórnmálasögu. Þorseinn orti og þýddi ljóð og einnig þýddi hann klassískar sögur. Af ljóðum hans er kunnast vorljóðið „Ljósið loftin fyllir", sem sonur hans, Gylfi Þ.Gíslason, gerði lag við.

Jón Ólafsson (1850-1916) átti einna umbrotamestan feril íslenskra blaðaritstjóra á seinni hluta nítjándu aldar og í byrjun hinnar tuttugustu. Ritsjóraferillinn hófst þegar hann var

innan við tvítugt. Hann var gríðarlega stórorður um Dani og umboðsmenn þeirra hér og varð tvívegis að flýija land af þeim sökum. Um skeið var hann í Ameríku og hvatti þá til að

Íslendingar myndu nema land í Alaska, en ekki varð úr því. Jón stjórnaði mörgum blöðum og var ágætlega ritfær, skáld og þýðandi, og hafa sum kvæði hans lifað fram á þennan dag, til dæmis „Máninn hátt á himni skín". Jón Ólafsson sat á Alþingi um skeið, var oft umdeildur fyrir öfgafullan rithátt í blöðum sínum, en sagt var um hann að hann væri sjaldan leiðinlegur.

Jón Ólafsson (1850-1916) átti einna umbrotamestan feril íslenskra blaðaritstjóra á seinni hluta nítjándu aldar og í byrjun hinnar tuttugustu. Ritsjóraferillinn hófst þegar hann var

innan við tvítugt. Hann var gríðarlega stórorður um Dani og umboðsmenn þeirra hér og varð tvívegis að flýija land af þeim sökum. Um skeið var hann í Ameríku og hvatti þá til að

Íslendingar myndu nema land í Alaska, en ekki varð úr því. Jón stjórnaði mörgum blöðum og var ágætlega ritfær, skáld og þýðandi, og hafa sum kvæði hans lifað fram á þennan dag, til dæmis „Máninn hátt á himni skín". Jón Ólafsson sat á Alþingi um skeið, var oft umdeildur fyrir öfgafullan rithátt í blöðum sínum, en sagt var um hann að hann væri sjaldan leiðinlegur.