ArmenianPoetryProject

Յիշէ՛, խեղճ հոգիս, երբ մընաս մինակ, 

Կոյրերը ամէն – մութ հագած մարդեր,

Մութ՝ գիշերներէն, լոյսերէն անցնող, 

Ծովէն՝ օրօրուող, կեանքի հանդէսէն ։

Յիշէ՛ դուն յաճախ խուլերը նաեւ.

Երգին հովերուն, ծառերուն hեւքին, 

Խոր զանգակներուն, ջուրերուն թափուող, 

Եւ նուագներուն տեսնողն անականջ։

Յիշէ՛ համրը դուն, որ խեղդէ պիտի

Ձայնը հոգիէն շրթներուն իջնող, 

Եւ պայթի ընդմիշտ խանդը իր ուժին,

Մէջն իր ձեւերուն խօսքեր փընտըռող։

Դուն կա՛ղն ալ յիշէ, որ կ'ուզէ քալել

Ու վազել առոյգ մարդոց պէս ամէն, 

Ընել շարժումներ հոգին թարգմանող, 

Բարձրանալ ժայռեր. թռչո՜ւնը ապրիլ։

Յիշէ՛ եւ բոլոր հիւանդներն անզօր.

Զարնըւածներն այն, մարդէն, Աստուծմէն։

Յիշէ՛ ամենուն ցաւերը մըթին, 

Որ քո'ւ եւ անոնց վիշտերը կիսուին ։

Անել

Փանոս Ճերանեան: Լերան Հետ

Ա.

Sometimes on Friday evenings,

I say to myself,

“To Hell with this jazz, “

and I drift over to Al-Cazar,

where I drink too much Scotch,

talk very loudly,

and slap the sumptuous behind

of the belly-dancer.

Afterwards I get the eye

From the pimp with a crooked smile.

Al-Cazar is a nice place

To visit on a Friday,

But no place to live.

The next morning,

Cursing a small hangover,

I am at work again

In the confines of my study.

I pause from my pursuits,

And wait for the children

To return from school,

The quiet cocktails before dinner,

And the pleasant talk afterwards.

This is no place to visit,

But it’s a nice place to live.

This poem has appeared in "ARMENIAN-NORTH AMERICAN POETRY: AN ANTHOLOGY" (St-Jean-sur-Richelieu, Manna Publishing, 1974), Lorne Shirinian, editor.