‘Kennis is het kloppend hart van onze samenleving’, zegt minister Robbert Dijkgraaf. Het is een hart dat we moeten beschermen, maar niet mogen verstikken. Maar het beschermen van kennis blijkt in de praktijk lastiger dan gedacht. Want welke kennis vormt precies een gevaar voor de nationale veiligheid?  
 
Gaat het alleen om de verspreiding van technologie waarmee je massavernietingswapens kan maken? Of gaat het ook om onze ‘kroonjuwelen’: kennis die cruciaal is voor de Nederlandse high-tech industrie? Terwijl de spanning in de wereld stijgt, wordt de lijst van gevoelige vakgebieden steeds langer… Moeten universiteiten wel vast blijven houden aan hun ideaal van open kennisdeling? 

Nederland heeft nogal een slechte reputatie als het gaat om kennisveiligheid sinds bekend werd dat de veiligheidsdiensten in de jaren ’70 de Pakistaanse atoomspion Abdul Khan lieten lopen. Met de geheime Nederlandse technologie die hij stal, ontwikkelde Pakistan een atoombom en was de wereld een kernmacht rijker. 

Nederland heeft iets goed te maken aan de wereld. Mede daarom zijn de inlichtingen- en veiligheidsdiensten tegenwoordig extra scherp op kennisspionage. Maar hoe ver moeten we gaan in risicopreventie? En mag je discrimineren als de nationale veiligheid op het spel staat? 

Op Nederlandse universiteiten werken wetenschappers van over de hele wereld. Hun motto: kennis delen, dan kom je verder. Maar wat als er ook mensen tussen zitten die hier vooral komen om kennis te halen? Of zelfs te stelen? 

Het is verboden om onderzoekers en studenten te weren op basis van hun nationaliteit. Maar om het weglekken van gevoelige kennis te voorkomen, trekken universiteiten zich daar soms niks van aan. Hoe kan dat? En waarom komen die buitenlandse onderzoekers en studenten überhaupt zo graag naar Nederland? 

Inlichtingendiensten waarschuwen voor kennisspionage op universiteiten. Want het is niet de bedoeling dat hoogtechnologische kennis van Nederlandse bodem in verkeerde handen valt. Maar hoe bescherm je kennis op een plek die juist bedoeld is om kennis te delen? En hoe bepaal je wie wel en niet te vertrouwen is? In Vriend of Vijand onderzoekt wetenschapsjournalist Saar Slegers de dilemma’s achter het Nederlandse kennisveiligheidsbeleid. En ze vraagt zich af: wiens veiligheid staat hier eigenlijk op het spel? 

Dr. Bones wordt ontmaskerd als blijkt dat hij geen bloeddruk kan meten. Maar dat is niet het moment dat hij wordt gearresteerd. Hij wordt daarna zelfs nog ingezet om te helpen na een grote vliegramp in Frankrijk. Hoe heeft dr. Bones dit voor elkaar gekregen? Waarom greep niemand in? In deze laatste aflevering van de podcast kloppen Hansje en Michelle aan bij zijn oud-werkgevers en krijgen mensen te spreken die Peter lieten lopen. 

Dr. Bones wordt wereldwijd als forensisch patholoog ingezet na fatale vliegtuigrampen. Hij wordt ingevlogen na crashes in Frankrijk en in Namibië en heeft contact met de nabestaanden van slachtoffers. Hoe kan het dat niemand wat doorhad? In deze aflevering speuren Hansje en Michelle naar mensen die met dr. Bones hebben samengewerkt. Maar ze lopen tegen een muur op: al zijn oud-collega’s hebben een zwijgcontract getekend. 

Dr. Bones doet zich voor als forensisch patholoog. Maar dat blijkt niet zijn eerste leugen. Makers Hansje en Michelle raken verstrikt in een wereld waar klein en groot bedrog elkaar moeiteloos afwisselen. Wat is waar en wat is niet waar? Hadden mensen om hem heen iets door? In deze aflevering ontrafelen Hansje en Michelle het lange spoor aan leugens van dr. Bones en komen ze onverwacht in contact met zijn familie. 

Dr. Bones is een podcast over een serieleugenaar. Over een man die leugen op leugen stapelt: van internationaal bekroond tennisser tot luitenant-kolonel in het leger. Uiteindelijk geeft hij zichzelf de titel van forensisch patholoog en wordt hij wereldwijd ingevlogen om te helpen na grote vliegrampen. Hij stelt zich aan mensen voor als dr. Bones, zijn zelfverzonnen bijnaam. Op zijn visitekaartje staat: ‘I open corpses to close cases’. 
 
Makers Hansje van de Beek en Michelle Salomons zoeken in drie afleveringen uit hoe het dr. Bones lukte om bij toonaangevende organisaties binnen te komen. 

In deze aflevering: Het bewijs tegen Ernest Louwes als dader is in de loop der jaren steeds onherroepelijker geworden, terwijl er al die jaren geen enkele aanwijzing is gevonden voor betrokkenheid van Michael de Jong. Toch wordt Michael de Jong tot op de dag van vandaag gebrandmerkt als de dader en Louwes als de onschuldig veroordeelde. 

In deze aflevering: De moordzaak begon met oprechte waarheidsvinding maar groeit uit tot een stroom aan misinformatie en een bron voor entertainment, met een opiniepeiler in de glansrol. Hoe kan het dat media en BN’ers meegaan in de opinie van één man zonder zelf kennis van zaken te hebben?