In het laatste deel komt - zoals dat in een operette hoort - alles goed. De geliefden herenigen zich, het zorgpersoneel wordt bedankt voor geleverde prestaties, zelfs Leon wordt gunstig gestemd wanneer hij van Nestor een uit het nest gevallen vogeltje krijgt om voor te zorgen.

Mireille besluit op theatrale wijze vergiffenis te vragen aan Emilienne en haar betrokkenheid bij het voorwenden van Nestors besmetting op te biechten. Wanneer zij zich bij Emiliennes voeten vlijt, komt ze niet meer overeind: een acute rugblokkade. Ze moeten om hulp roepen. Els vindt hen zo en heeft even geen behoefte aan een compromis en krijgt een lang aanhoudende woedeaanval, waarin overwerktheid doorschemert.

De boel escaleert. Het Sinterklaasfeest gaat ondanks dat het tehuis op slot zit toch door, wat Emilienne uiteraard niet vindt kunnen: de Sint mag binnen, Nestor niet - en dit nadat er in een Vlaams tehuis tijdens corona al een ramp is gebeurd met een besmette Sint. Dat resoneert ook bij Leon: dit is niet verantwoord. Bij Agnes komen herinneringen boven aan haar leven als vakbondsleidster. Ze klimt op tafel en steekt een meeslepende speech af over de onwaardige omgang met oude mensen. De senioren bonjouren de Sint met pek en veren het pand uit.

Nestor staat met een negatieve zelftest en de eis 'Laat mij binnen!' buiten in de kou voor het woonzorgcentrum. De drie mensen van het personeel pogen hem op andere gedachten te brengen, maar al gauw verschijnen de bejaarden een voor een in hun openstaande ramen. Emilienne uiteraard om hem bij te staan, Leon en Mireille om de toestand af te keuren en te bekvechten. Later volgt een huwelijksaanzoek.

Het verzorgingstehuis is wegens de vermeende besmetting van Nestor weer afgesloten van de buitenwereld. Nestor mag niet naar binnen en belt met Emilienne. Ze smachten naar elkaar en bedenken een plan hoe Nestor toch naar binnen kan. Bij Driss, die de wekelijkse gehaktballetjes in tomatensaus langsbrengt, doet Emilienne haar beklag over deze ‘fake’-besmetting.

Leon sluit een duivels pact met Mireille (80), een diva op rust, die misnoegd is over het feit dat zij niet, net als vorig jaar, mag zingen op het Sinterklaasfeest, en sowieso ontevreden is over de (mannelijke) aandacht die Emilienne te beurt valt. Ze manipuleren de dementerende Agnes (78) zo zij in het woonzorgcentrum rondbazuint dat Nestor heeft gehoest.

We leren het verzorgend personeel kennen tijdens hun pauze: de no-nonsense Olga, de compromiszoekende Els, en Driss, een bekeerde Moslim, die nu en dan bijna ruzie krijgt met Olga over wat al dan niet tot zijn cultuur behoort. Het team blaast stoom af en probeert zich, ondanks de hoge werkdruk staande te houden.

Emilienne (86) heeft een relatie met haar masseur Nestor (75). Ze zijn smoorverliefd en genieten van hun hereniging, na een lange periode waarin ze elkaar, door coronamaatregelen, niet mochten zien. In de kamer naast Emilienne woont Leon (86), een verbitterde man die, gestoord door verliefdheidsgeluiden, zo nu en dan woedend op de muur klopt.

Boze Bejaarden is een 8-delig tragikomisch operette hoorspel dat zich afspeelt in en om een verzorgingstehuis in Sinterklaastijd.

Het is een comedy of errors met veel misverstanden en romantische, suikerzoete en warme momenten. Tegelijkertijd is het, zoals het hoort in operette, een scherpe kritiek op onze omgang met de zorg en met ouderen.