Paul Braamberg reads the harsh poem “Thanks for the Last Missile” by Hind Joudah. She wrote it in December 2024, in Gaza.

With annotations by the reader.

For the text of the podcast in English, and the poem also in Arabic, and for references to the music: see https://paulbraamberg.eu/thanks-for-the-last-missile

Good morning world.

I am there.

I mean here.

Yes exactly, here in Gaza!

Under this grey pile I was screaming moments ago,

but the last missile made me fly to you,

to tell you what you are unable to understand!

“Silent night, holy night | All isn’t calm, all is bright | Holy Infant so tender and mild | sleeps under heavenly bombs”: the actual/factual 2023-24-update in Braambergian parlando. Full text on paulbraamberg.eu/podcasts

Paul Braamberg reads the impressive poem “In Times of War” by Hind Joudah. She wrote it on October 30, 2023, in Gaza.

For the text of the podcast in English, and the poem also in Arabic, and for references to the music: https://paulbraamberg.eu/in-times-of-war

What does it mean to be a poet in times of war?

It means apologising…

extensively apologising

to the burnt trees

to the nestless birds

to the long cracks along the streets

to the pale-faced children before and after death

to the faces of every sad or murdered mother

Paul Braamberg reads the impressive poem “In Times of War” from Hind Joudah. She wrote it on October 30, 2023, in Gaza.

Een volkslied, pompeus en lachwekkend en eng, wat moet je ermee? Paul Braamberg luisterde naar zo’n exemplaar, een lied dat ontstond als waarachtig verbindend protestlied en dat door latere autoriteiten werd ingezet om onderdrukking van vrijheid te legitimeren (een ontwikkeling die veel volksliederen gemeen schijnen te hebben), waarna datzelfde lied zich geheel rehabiliteerde als volkslied van een bijna uitgeroeide kampbevolking. Luister en huiver.

Voor de liedteksten en de links naar de opnames, kijk op paulbraamberg.eu

Tijd voor een groepsfoto met bruid en bruid. Iemand tovert de Oekraïense vlag uit handtasje. Een vlag? Mobieltjes klikken. En dan beginnen ze te zingen. Het Oekraïense volkslied. Degene die ons filmt slaat de maat. Dat wordt een veelbewogen opname! Wat gebeurt er nu? Zeeziekte in de onderbuik? Is het de snijdende wind?

Tijd voor een groepsfoto met bruid en bruid. Iemand tovert de Oekraïense vlag uit handtasje. Een vlag? Mobieltjes klikken. En dan beginnen ze te zingen. Het volkslied. Degene die ons filmt slaat de maat. Dat wordt een veelbewogen opname! Wat gebeurt er nu? Zeeziekte in de onderbuik? Is het de snijdende wind?

Bij het kampvuur zitten zonder je moedertaal te gebruiken? Wat zing je dan? Wat blijft er van je over, moedertaalloos?

Jazeker, weer is een lingua franca en prachtige cultuurtaal op de mestvaalt gesodemieterd! Na de Tweede Wereldoorlog was het exit voor het Duits en tijdens deze Derde Wereldoorlog sneuvelt het Russisch. Wat betekent dat voor de miljoenen Russisch-taligen buiten Rusland?

Gelukkig vinden we tijdens deze knetterende kampvuurcultuurtaalwereldreis een alternatief: de oeroudste kampvuurcultuurtaal die iedereen beheerst en die geen autocraat kan claimen en corrumperen en vermoorden en verkrachten.

O, en luister naar het ontroerende Oekraïenstalige lied van Anya!

Bereid je voor op een heel intieme Braambergwereldreis: we gaan samen onder de douche, in ritmico automatico!

Terwijl het douche-water op ons neerklatert zal ik je de gedichtenbundel “Douche” voordragen, van de daverende, maar nu voorgoed zwijgende, dichter Koos van den Kerkhof. Opdat Koos gehoord blijve.

DOUCHE - gedichten in ritmico automatico.

Een jongen was hij, zeggen de sprekers op zijn uitvaart, een aardige jongen. En zo voelen wij ons allemaal, aardige jongens en meisjes, voor eeuwig verbonden met de overledene en de weduwe veel sterkte toeblikkend.

Volledige tekst op: https://paulbraamberg.eu/blog/uitvaarttitaantjes

Muziek: Cricket&Snail (www.facebook.com/Cricket-Snail-a-violin-accordion-duo-109153292442029)