وقتی خاله‌ای مجبور به مهاجرت می‌شه غمگین‌ترین فرد می‌شه همون خواهرزاده‌ای که یک یادگاری از خاله‌اش داره. خواهرزاده‌ای که دائم می‌پرسد: «خارج» کجاست؟‌ «مرز» چیه؟ و چرا ما نمی‌تونیم بریم پیش خاله یا او بیاد خونه ما؟

امروز می‌دونستم که می‌خوام چه کاغذی را میان همه آن کاغذ و نامه و کارتی که توی کمد خرت و پرت‌ها بود پیدا کنم. دقیقا جایش رو می‌دونستم و لازم نبود زیاد بگردم. کارت تولد تو بود که می‌خواستم ببینم: اولین پسری که من رو با یک متن بچه‌گانه و پر از غلط به جشن تولدش دعوت کرد.

هر کدوم از ما تو زندگیمون قهرمانی داریم که مدام ازش حرف می‌زنیم. حالا فرض کنید در مدرسه دارید از قهرمان‌تون می‌گید و دوستان‌تون هر کدوم تصویری از قهرمان شما تو ذهن‌شون می‌سازن. البته ممکنه بعضی‌هاشون بخوان قهرمانی مثل قهرمان شما داشته باشن یا بگن قهرمان ما از همه قهرمان‌تره!

فکر می‌کنید اگر روزی یکی از همون دوستان‌تون بیاد خونتون و با قهرمان‌تون مواجه بشه چه اتفاقی خواهد افتاد؟

#رسانه_پارسی | #پادکست

تابستون‌ها حدود ساعت ۴ یا ۵ عصر، توی هر محله‌ای یکی یکی سر و کله بچه‌ها توی کوچه پیدا می‌شه. دختربچه‌ها و پسربچه‌ها هر کدام می‌رن گوشه‌ای جمع می‌شن خاله‌بازی، ماشین‌بازی یا فوتبال بازی می‌کنن. توی این احوال اما خواهر-برادرهای کوچک‌ترشون هم هستن که دوست دارن اون‌ها هم برن تو جمع‌شون که اغلب این اتفاق نمی‌افته. ولی خواهر-برادرهای بزرگ‌تر در حین بازی‌ مواظب کوچکترها هم هستن و وقتی دعواشون می‌شه بهشون می‌گن: «خوب دیگه قهر بسه؛ حالا آشتی آشتی.» اما شاید ۲۰ سال بعد این دنیا ما رو به جایی ببره که جای خواهر و برادرهای کوچک‌تر با بزرگترها عوض بشه.