bakıyorsun kuşlar 

hazır 

sokak lambaları yanık unutulmuş 

bir kadıköy vapuru hınca hınç insan 

çok geçmeyecek 

martılar beyhude turlar atacak 

kıyılar lağım konserve kutuları 

mısır koçanları 

sevgi aranabilir yine 

korkusuzca say koskoca kederlerini 

bir kuyu bulunabilir 

aklımdan çıkmıyorsun 

sen hala dizüstü 

bunca anıyı besleyerek 

sokaklarda avaz avaz konuşarak kendi kendinle 

mektupları öpebilirsin kırmızı dudaklarınla 

görür gibi olarak açıp baktığımı 

bense şöyle diyorum 

buradan bir acı kanamış boyuna 

kuşlar hazır 

öncü havalanmak üzre 

şehri gelen bir mevsime bırakıyorlar 

o vapur hala hınca hınç 

kimbilir herbiri hangi dünyaya sağır 

çok geçmez aradan 

kadınlar kapı önlerinde 

ellerinde meşalelerle 

aydınlatırlar gelip geçen erkek suratları 

yorgun bir sarıyla ben de 

geçeceğim önlerinden 

aklımdan çıkmıyorsun dedim 

başka türlüsünü yorgunum anlatmaya 

telefonlar yan hücrede çalışıyor 

bense kurşunî bir dere 

ağaçlar hayvanlar bile kaygılı 

onu bir mersedesten indirdi kalçasına kadar açılarak 

mavi gök orda mı 

yapayaşlı bir rum kadın 

her şeyde yanıp sönen bir kıyamet algısı 

haydi koşayım diyorum belki dağılır 

koşuyorum 

sancağımda kendi rüzgarımla ölgün kıpırtılar 

hayır daha sevgili daha sevimli değil 

ne başka bir gün ne başka bir zaman 

çok geçmeyecek aradan 

şöyle diyeceğim 

bulutlar açmadı 

mavi gök orda mı?