N. 4172/2013 Άρθρο 13.

Παροχές σε είδος

Το άρθρο 13 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 του ν. 4646/2019 (ΦΕΚ Α' 201/12-12-2019) και εφαρμόζεται για τις παροχές σε είδος που λαμβάνο-νται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 66 του ιδίου νόμου.

1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων των παραγράφων 2, 3, 4 και 5 και του άρθρου 14, οποιεσδήποτε παροχές σε είδος λαμβάνει ένας εργαζό-μενος ή εταίρος ή μέτοχος ή συγγενικό πρόσωπο αυτού κατά την έννοια της περίπτωσης στ' του άρθρου 2, συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημά του στην αγοραία αξία τους, εφόσον η συνολική αξία των πα-ροχών σε είδος υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά φορολογικό έτος και μόνο για το υπερβάλλον ποσό.

Κείμενο παραγράφου όπως Κωδικοποιήθηκε με τον νό-μο 4172/2013 (23-07-2013)

1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων των παραγράφων 2, 3, 4 και 5 οποιεσδήποτε παροχές σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή συγγενικό πρόσωπο αυτού συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημά του στην αγοραία αξία τους, ε-φόσον η συνολική αξία των παροχών σε είδος υπερβαίνει το ποσό των τριακο-σίων (300) ευρώ ανά φορολογικό έτος.

3. Οι παροχές σε είδος με τη μορφή δανείου, προς εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, είτε περιβάλλονται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας είτε όχι, αποτιμώνται με βάση το ποσό της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των τόκων που θα κατέβαλε ο εργαζόμενος ή εταίρος ή μέτοχος στη διάρκεια του ημερολο-γιακού μήνα κατά τον οποίο έλαβε την παροχή, εάν το επιτόκιο υπολο-γισμού των τόκων ήταν το μέσο επιτόκιο αγοράς, του οποίου η μέθοδος υπολογισμού ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατά τον ίδιο μήνα και των τόκων που τυχόν κατέβαλε ο εργαζόμενος στη διάρκεια του εν λόγω ημερολογιακού μήνα.

Κείμενο παραγράφου όπως Κωδικοποιήθηκε με τον νόμο 4172/2013 (23-07-2013)

3. Οι παροχές σε είδος με τη μορφή δανείου, προς εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα περιβάλλο-νται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας και αποτιμώνται με βάση το ποσό της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των τόκων που θα κατέβαλε ο εργαζόμε-νος στη διάρκεια του ημερολογιακού μήνα κατά τον οποίο έλαβε την παροχή, εάν το επιτόκιο υπολογισμού των τόκων ήταν το μέσο επιτόκιο αγοράς, όπως ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατά τον ίδιο μήνα και των τόκων που τυχόν κατέβαλε ο εργαζόμενος στη διάρκεια του εν λό-γω ημερολογιακού μήνα. Σε περίπτωση που δεν υφίσταται έγγραφη συμφωνία δανείου, το σύνολο του αρχικού κεφαλαίου λογίζεται ως παροχή σε εί-δος. Η προκαταβολή μισθού άνω των τριών (3) μηνών θεωρείται δάνειο.

Η παρ. 3 τέθηκε ως άνω μετά την αντικατάσταση ολόκληρου του άρθρου 13 του ν. 4172/2013 με το άρθρο 4 του ν. 4646/2019 (ΦΕΚ Α' 201/12-12-2019) και εφαρμόζεται για τις παροχές σε είδος που λαμβάνονται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 66 του ιδίου νόμου.

Έτσι λοιπόν καταργήθηκε από 1.1.2020 η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 13 του ΚΦΕ που προέβλεπε ότι η προκαταβολή μισθού άνω των τριών μηνών θεωρούνταν δάνειο και το δάνειο είναι δάνειο , και είτε υπάρχει έγγραφη συμφωνία είτε όχι, όπως ο νόμος ορίζει.

Εν προκειμένω από μελετητές των φορολογικών διατάξεων έχουν τεθεί κατά καιρούς συγκεκριμένα ερωτήματα και κυρίως.

Α.- εάν με την κατάργηση αυτή δηλαδή ότι προκαταβολές μισθών θεω-ρούνται δάνειο μόνο όταν είναι πάνω από τρεις μισθούς, οι προκαταβο-λές μισθών, που χορηγούνται από την 1.1.2020 και μετά, προς τους ερ-γαζόμενους, θα λογίζονται ή όχι ως αμοιβή σε είδος ανεξάρτητα σε πό-σους μισθούς αναφέρονται και εάν η τυχόν ωφέλεια από τον μη κατα-λογισμό τόκων ή καταλογισμό μικρότερων τόκων θα υπολογίζεται ως αμοιβή σε είδος;

Για το ερώτημα αυτό έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας διάφορες θέ-σεις και συγκεκριμένα.

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Ν.4174/2013 ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Άρθρο 9.

Ερμηνευτικές Εγκύκλιοι και Οδηγίες

Προκειμένου αφενός να εξασφαλισθεί ομοιομορφία και συνέπεια στην εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας και αφετέρου να παρέχονται κατευθυντήριες γραμ-μές στους φορολογούμενους και στα στελέχη της Φορολογικής Διοίκησης, με το άρθρο 9 δίνεται στον Γενικό Γραμματέα η δυνατότητα να εκδίδει ερμηνευτικές εγκυκλίους.

Με την παράγραφο 4 του άρθρου 9 ορίζεται ότι απαντήσεις που παρέχονται ή απόψεις που διατυπώνονται από υπάλληλο της Φορολογικής Διοίκησης σχετικά με την ερμηνεία της φορολογικής νομοθεσίας, δεν δεσμεύουν τη Φορολογική Διοίκηση εκτός από τις περιπτώσεις στις οποίες αυτό προβλέπεται στον Κώδικα.

Ο Γενικός Γραμματέας δύναται να εκδίδει ερμηνευτικές εγκυκλίους, καθώς και Οδηγίες για την εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας.

Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι δημοσιεύονται στον ιστότοπο της Ανεξάρτητης Αρ-χής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) και ισχύουν από τη δημοσίευσή τους.

Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι είναι δεσμευτικές για τη Φορολογική Διοίκηση, έως ότου ανακληθούν ρητά ή έως ότου τροποποιηθεί η νομοθεσία την οποία ερμη-νεύουν.

Η τυχόν μεταβολή της ερμηνευτικής θέσης της Φορολογικής Διοίκησης δεν ι-σχύει αναδρομικά σε περίπτωση που συνεπάγεται τη χειροτέρευση της θέσης των φορολογουμένων

Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι δεν είναι δεσμευτικές για τους φορολογούμενους

Απαντήσεις που παρέχονται ή απόψεις που διατυπώνονται από υπάλληλο της Φορολογικής Διοίκησης σχετικά με την ερμηνεία της φορολογικής νομοθεσίας, δεν δεσμεύουν τη Φορολογική Διοίκηση, εκτός από τις περιπτώσεις, στις οποίες αυτό προβλέπεται στον Κώδικα.

Σε περίπτωση που ο φορολογούμενος ακολούθησε τις εγκυκλίους της φορολογι-κής Διοίκησης αναφορικά με τη φορολογική του υποχρέωση, η δήλωσή του δε θεωρείται ανακριβής ή δε θεωρείται ότι παρέλειψε να υποβάλει δήλωση, κατά περίπτωση.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ

Άρθρο 23.

Εξουσίες Φορολογικής Διοίκησης

Με τις διατάξεις του άρθρου 23 ορίζονται τα δικαιώματα της φορολογικής διοί-κησης όσον αφορά την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων του φορο-λογούμενου.

Με τις ίδιες διατάξεις προβλέπονται και οι μορφές του φορολογικού ελέγχου.

Επίσης προβλέπεται σε ποιες περιπτώσεις διενεργείται πλήρης επιτόπιος φορο-λογικός έλεγχος χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση του φορολογούμενου.

Η Φορολογική Διοίκηση έχει την εξουσία να επαληθεύει, να ελέγχει και να δια-σταυρώνει την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων εκ μέρους του φο-ρολογούμενου, την ακρίβεια των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλονται σε αυτήν και να επιβεβαιώνει τον υπολογισμό και την καταβολή του οφειλόμενου φόρου, διενεργώντας έλεγχο σε έγγραφα, λογιστικά στοιχεία και στοιχεία γνω-στοποιήσεων και παρόμοιες πληροφορίες, θέτοντας ερωτήσεις στον φορολογού-μενο και σε τρίτα πρόσωπα, ερευνώντας εγκαταστάσεις και μέσα μεταφοράς που χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, σύμφω-να με τις διαδικασίες και χρησιμοποιώντας μεθόδους που προβλέπονται στον Κώδικα.

Ο έλεγχος εκπλήρωσης των φορολογικών υποχρεώσεων του φορολογούμενου που διενεργείται από τη Φορολογική Διοίκηση είναι δυνατόν να έχει τη μορφή φορολογικού ελέγχου από τα γραφεία της Φορολογικής Διοίκησης ή επιτόπιου φορολογικού ελέγχου:

α) Η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να διενεργεί φορολογικό έλεγχο από τα γρα-φεία της με βάση τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις, δηλώσεις και λοιπά έγ-γραφα που υποβάλλει ο φορολογούμενος, καθώς και έγγραφα και πληροφορίες που έχει στην κατοχή της ή με βάση τα βιβλία και λογιστικά αρχεία που προ-σκομίζονται από τον φορολογούμενο, κατόπιν σχετικού εγγράφου της Φορολο-γικής Διοίκησης.

β) Η απόφαση της Φορολογικής Διοίκησης για τη διενέργεια πλήρους επιτόπιου φορολογικού ελέγχου πρέπει να κοινοποιείται στο φορολογούμενο με προηγού-μενη έγγραφη ειδοποίηση.

Κάθε άλλος επιτόπιος φορολογικός έλεγχος είναι δυνατόν να διενεργείται χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση.

Με πράξη του Γενικού Γραμματέα είναι δυνατόν να διενεργείται πλήρης επιτό-πιος φορολογικός έλεγχος χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, σε περ