Share Csattogó Lepke: Égrevü
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Instrumental
Újmodell (Köszi, hogy)
Elmegyünk-e ketten délre
egy végtelen hétvégére
ahol minket nem ismernek –
Köszi, hogy nem kérdezed meg.
Gondolok-e néha arra,
Hogy a szemed milyen barna,
Hogy a bőröd biztos éget,
Hogy olyan rövid az élet?
Elmegyünk-e ketten délre
egy végtelen hétvégére
ahol minket nem ismernek –
köszi, hogy nem kérdezed meg.
Ugye én is erre vártam,
Ugye jó, hogy megtaláltam,
Ugye szép így, kéz a kézben,
Ugye, hogy ezt én is érzem?
Elmegyünk-e ketten délre
egy végtelen hétvégére
ahol mindent elfelejtek –
köszi, hogy nem kérdezed meg.
Mi az hogy lágyan, mi az hogy lassan
mi az hogy csendben, mi az hogy halkan
mi az hogy várjál, mi az hogy sorba
mi az hogy edzés, mi az hogy torna
Mi az hogy tegnap, mi az hogy holnap
mi az hogy állj meg, mi az hogy szólnak
mi az hogy vessző, mi az hogy mondat
mi az hogy mi az hogy mi az hogy rossz vagy?
Mi az hogy jobbra, mi az hogy balra
mi az hogy kesztyű, mi az hogy sapka
mi az hogy máskor, mi az hogy egyszer
mi az hogy állat, mi az hogy ember
Mi az hogy este, mi az hogy reggel,
mi az hogy fáradt, mi az hogy felkel
mi az hogy jönni, mi az hogy menni
mi az hogy mi az hogy mi az hogy ennyi?
Mi az hogy ketten, mi az hogy négyen
mi az hogy tessék, mi az hogy kérem
mi az hogy tedd le, mi az hogy másé
mi az hogy pontos, mi az hogy kábé
Mi az hogy várlak, mi az hogy tetszel
mi az hogy hagyjál, mi az hogy menj el
mi az hogy álom, mi az hogy élet,
mi az hogy mi az hogy mi az hogy félek?
Ébresztő
Nem akarom hallani a hangodat
ha nem sokat
szólsz, talán kibírom.
A szemem elé egy kendő kerül
és ott belül
még összeszorítom.
Megszúrom minden ujjbegyem,
hogy ne legyen,
ami hozzád érhet.
Huszonnégy órában őrzöm,
tuti börtön,
neked nem kell félned.
Fel kellene tennem egy parfümöt
mert szédülök
ha megcsap az illat.
A bőrömet fóliába tekerem,
hogy ne legyen
ami érzi, hogy itt vagy.
Reggelre az álmomat törlöm,
ne nőjön
rá az ébrenlétre.
Az agyamat is ki kéne cserélnem,
hogy értsem,
ennek tényleg vége.
Nem akarok veled lenni reggelig
nem akarom megenni a reggelid
úgysem tudom használni a bérleted,
Meg akarom hagyni az életed.
Mi is
Lehet hogy csendben
elfelejtettem
pedig van ebben valami jó
itt van a percben
szemben a szemben,
de lehet hogy ez nem vállalható
Mi is a neve, nem jut eszembe
Pedig van erre valami szó
itt van a nyelven, az agyban a testben,
de tiszta szívvel már nem mondható.
Nagyon is rég volt
ilyen az égbolt,
elhihetem hogy nekem ilyen
nem látja senki
én színezem ki,
hogy amit érzek, rajta legyen.
Mi is a neve, nem jut eszembe
Pedig van erre valami szó
itt van a nyelven, az agyban a testben,
de tiszta szívvel már nem mondható.
Látom, lehetne, hogy mi is, hogy mi is, hogy mi is, hogy mi is,
de nem jut eszembe,
hogy mi is a mi is a neve.
Bár még lehetne, hogy mi is, hogy mi is, hogy mi is, hogy mi is,
de nem jut eszembe,
hogy mi is a mi is a neve.
Herbst
Na jó, mostantól ősz lesz
el nem kerülheted
hogy új tereken fázz
a régiek helyett.
Kicsit már úgyis sok volt
a forróság, a fény,
a kép, a zaj, az illat,
a tetkógyűjtemény.
Nagy rekeszekbe gyűlik
az összevissza lom
ami egy nyáron át
hevert az udvaron.
Hát csukd be jól az ajtót,
bár lesz, mi kintreked,
most bentről sem kevésbé
látni az eget.
Hűtődben végre hely van,
de nincs, amit lehűts,
szabadságodba zárkózz
és csak magadra fűts.
Indián
Fülledt késő nyári délután,
A perc megáll, a hőség rekkenő
Csak ülök itt a házunk udvarán,
és nézem, ahogy az este nő.
Valószínűtlen fénybe lép a táj
s a fűzfa hosszú árnyéka felől
pára száll az esti égbe föl
és ilyenkor minden újra fáj.
Csak ülök itt egy hosszú nap után
csak ülök itt egy kínzó év után
és nézem, ahogy az este nő
és érzem: a sötétség egyre nő.
Ilyen
Ilyen vagyok, olyan vagyok
fekete és fehér vagyok,
tűzből vagyok, hóból vagyok,
kinevethetsz, ha akarod.
Vagy repülés, vagy zuhanás,
odaadás, elfordulás,
lehet, talán ez a hibám
számomra nincs másik irány.
Tiszta ég és mély verem,
kusza vagyok, én elismerem,
de én tudom, amit te nem,
csak így teljes az életem.
Ülj be mellém, nincs veszély,
a hullámvasút úgyis visszatér,
de annak mégis jobb lehet,
ki földön állva integet.
Gyere felém
Lábnyomában lépkedek
még nem értem, hol lehet
ő is körbe jár
engem nem talál
mért ne mennék megfordulva már
Túl erősen tűz a fény
és nem értem, mért nem én
vagyok az a nő
aki elég feltűnő
hogy még ma reggel megszólítson ő
Gyere felém, ha neked mindegy, merre mész
lehetek én, aki egy darabig félrenéz
és elhiszi majd neked hogy ez talán jó irány,
és aztán...
Gyere felém, ha úgyis valamerre menni kell,
gyere felém, ha éppen senki más nem érdekel,
lehetek én, akivel ottmaradni nem kár,
és aztán...
Gyere felém, ha neked mindegy merre mész,
lehetek én, kivel egy darabig kéz a kéz,
elhiszik majd hogy nekünk ez talán jó irány,
és aztán
(menj, menj tovább).
Félig ébren folytatom
lát-e engem, nem tudom
itt vagyok hahó
egy másik földlakó
véletlen éppen meghódítható
The podcast currently has 15 episodes available.