Danial Esmaeilian | دانیال اسماعیلیان

Storyteller: Danial Esmaeilian

Author: Hossein Atash Parvar

متنی که گوش می‌کنید نوشته‌ی جوان سی ساله‌ایست که چهار، پنج سال در آمریکا زندگی کرده و حالا تصمیم گرفته است به ایران برگردد. او این متن را در پاسخ به پرسش‌ها و اظهرنظرهای پدر و مادرش نوشته است. شاید شنیدنش برای دیگرانی هم که در فکر رفتن یا برگشتن اند جالب باشد.

گوینده، خواننده و آواها: دانیال اسماعیلیان

از نوشته‌های میثم بهاران

انتخاب موسیقی: م.ن / اثری از Tao Lounge

رکورد صدا: مصطفی محمدزاده

میکس و مستر: نیما صبا

نوشته‌ی از سبیدو

نوشته‌ای از سبیدو

نوشته‌ای از سبیدو

درس می‌شه

ساخت ویدیو مهرداد شکری

(بخش‌هایی از سینمایی مغزهای کوچک زنگ زده) 

______________________

قسمتی از

Silent

t.me/danialesmaeilian/540

صدا: دانیال اسماعیلیان

نوشته‌‌ی سَبیدو

خاطرات کمرنگ میشن

بدون اینکه از ما اجازه بگیرن.

با هر فیلم خوبی به خودت برمی‌گردی، و با هر آهنگ قشنگی دوباره خودت‌رو می‌بینی، از جایی نزدیک‌تر، از گوشه‌ای که هیچکس دیگه‌ای نمیتونه ببیندت، خیال میکنی که یاد دیگریه، اما نه، تو فقط یاد خودت افتادی، یاد چیزی که می‌خواستی باشی، یاد جوری که دوست‌داشتی بشه، همه‌ی دل‌گرفتن‌ها برای پوسیده‌ترین باور دنیاست، این‌که حقم بیشتر از این بود، اما باید گذاشت فیلم تموم‌ بشه، باید اجازه داد آهنگ به آخر برسه، و آرام منتظر سکوت بعدش شد، و بگذاری اون سکوت بهت نشون بده که تو فقط زندگی کردی، همین، و این تنها کاری بود که میشد کرد، از حالا به بعد «نه بخواه و نه رد کن، بپذیر برای آن‌که چشم‌بپوشی»

سَبیدو