Veerle Cousement aka Prinses Veerle
De kracht van eenvoud, dat is wat Veerle ons bijgebracht heeft.
Gelukkig zijn met kleine dingen.
Ze was dan zelf ook een echte zonnestraal die lief was voor iedereen.
Ze startte elk gesprek met ‘ik heb gedroomd van jou’.
Mensen reageerden spontaan met ‘ En was het een mooie droom?
‘Ik zie je graag’ antwoordde ze in volle kracht.
Ze had liefde voor iedereen die ze tegenkwam. Je liefde was grenzeloos.
Veerle is de oudste dochter van Doris en Johan
Ze was de grote zus van Wouter, Pieter en Hannelore
Vanaf de start was ze een heel spontaan en lief kindje. Veerle was echt het middelpunt van het gezin want 6 weken na haar geboorte was het meteen duidelijk dat ze niet als een normaal kindje door het leven zou gaan. Maar dat haar een leven met een beperking te wachten stond. Mentaal bleef ze een eeuwige peuter. Ze startte haar leven met veel ziekenhuisopnames om haar epilepsie onder controle te krijgen.
Gelukkig ging ze heel graag naar het ziekenhuis.
De zorgen voor haar waren soms zwaar, de nachten een avontuur. De bezorgdheid van haar ouders was altijd aanwezig. Gelukkig kenden ze in die 42 jaar ook heel veel mooie momenten die ze voor altijd koesteren. Ze werd heel graag gezien door de mensen rondom haar. Ze was echt een kind dat liefde rond zich zaaide. Ze had een heel liefdevolle energie, een eenvoudige energie.
Die energie uitte zich ook vaak op een pittige manier. Ze wist exact wat ze wilde.
Ze had dan wel niet veel woorden, maar ze kon wel duidelijk maken wat haar intenties waren.
Ze genoot ook enorm van lekker eten zoals spaghetti, of was het “met veel kaas met spaghetti”?
Als je haar wilde verwennen, dan was een frietje met frikandel en tartaarsaus een goed idee.
Ze kon altijd thuis blijven wonen. Overdag ging ze dan naar het dagcentrum waar ze met haar vrienden kon communiceren met smog-gebaren. Zo werden hechte banden gesmeed. Ook haar begeleiders werden een belangrijk onderdeel van haar leven.
In 2019 kreeg Veerle kanker. Er werd een stuk nier verwijderd, en er was weer hoop.
Maar in 2020 sloeg het noodlot toe met uitzaaiingen in de longen. De immunotherapie werd opgestart, dus mocht ze weer regelmatig naar het ziekenhuis. Een plaats waar ze graag was. Dit, tot de behandeling niet meer werkte.
De angst en verdriet van deze laatste weken was zwaar, heel zwaar. Het afscheid nemen was dan al gestart
Op 7 januari 2023 werd de navelstreng doorgeknipt en lieten ze haar gaan, omringd door mama, papa, broer en zus
op de tonen van Samson en “ik hou van jou” van Dana Winner .
Ze zal voor altijd herinnerd worden als een ‘vergeet-me-nietje’.
