De kat van roos heet Whisky. En Whisky is stiekem een draak. Dat weet Roos gewoon. Ze voelt het diep vanbinnen. Haar vriend Mat is niet mee in haar verhaal. Ze heeft al dik spijt dat ze hem verteld heeft wat ze vermoedt. Hij gelooft niet

Mijn moeder zegt altijd dat ik met een clownsneus op uit haar vagina gleed. Als baby was ik blijkbaar hén aan het entertainen met gekke bekken en brabbelstemmetjes in plaats van omgekeerd. En in de kleuterklas had ik al mijn eigen comedy-act op vrijdag.

“De uitgeverij vraagt of je in je volgende boek de oxymorons kunt schrappen. Of toch
minderen. Ze zijn er een beetje over”, zegt Tanja zachtjes. Ze zitten in een drukke
koffebar en nu weet Birger waarom. Zodat hij geen scène kan maken.

“Mijn zeepaardje is kapot”, grap ik tegen de dokter en die kijkt me vragend aan. “Je zeepaardje?”, zegt hij geduldig. “Ze bedoelt haar hippocampus”, verpest mijn moeder de sfeer. Ze heeft de laatste weken geen geduld meer voor mijn woordmopjes en maakt er snel korte metten mee.

Als kind wist ze het heel goed. Dat sprookjes bestonden. Dat elfen echt waren.

Draken zijn uiteindelijk gewoon een soort uitgestorven dino's. En wat zijn kamillethee en koffie anders dan toverdrankjes en heksen slimme vrouwen die te veel wisten over kruiden? Sprookjes waren gewoon de werkelijkheid in een verhaaltje gegoten, geschreven en doorverteld door mensen die net iets meer zien en voelen dan de doosneemens.

“Ik wil drie woorden, nu!”, zegt hij verbeten in mijn oor. Zijn arm heeft hij om mijn nek geklemd en tegen mijn linkerslaap houdt hij zijn hand in een

Ik had het nooit mogen vertellen aan mijn collega's. Maar die kerstfeestjes, met al die glaasjes prosecco op een nuchtere maag en die obers die maar blijven bijvullen en bijvullen, zijn er volgens mij om gemaakt om je loslippiger te maken. En het was Aimy haar fout. Er waren nul mensen in mijn omgeving ook maar een greintje spiritueel, dus toen zij me vertelde dat ze naar een kaartlegster was geweest, was ik van blijdschap een spraakwaterval geworden en had haar volledig overspoeld met mijn bekentenis. Dat ik ook paranormaal begaafd was.

“Schoudervuur”, zei Mieke hardop en ze schreef het woord nog eens met haar wijsvinger

Coming soon...