Jezus

Hij brengt zelf een vervolgvraag in, die hij vervolgens beantwoordt: ‘Ja maar is niet dit het belangrijkste, dat de Heere Jezus ons in Zijn greep houdt? Natuurlijk is dit het belangrijkste, dat niemand de gelovigen uit de hand van Christus kan rukken. Maar dat betreft ook alleen de gelovigen. Als dat geloof onbelangrijk is dan is ook de bevinding onbelangrijk, want deze twee zijn onafscheidelijk. 

Het is, meen ik, kortgeleden wel gezegd, dat het er niet op aan komt of wij in God geloven als God maar in ons gelooft, maar dat is dwaasheid van de duivel. Daar staat niet: als de Zoon in u gelooft, hebt gij het eeuwige leven. Daar staat wel: „Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven." Maar verder is ons geloof slechts de lege hand, die niets doet dan aannemen. En dat aannemen is alleen mogelijk als wij tot Christus getrokken zijn. Ook dat is een bevinding. Zou iemand het niet voelen, denkt u, als hij getrokken wordt. Dan verzeker ik u, dat u zich vergist. Dat geldt van een getrokken worden naar het H. Avondmaal, maar ook van een getrokken worden naar Christus. 

Niet kunstmatig

Is onze ervaring of bevinding belangrijk? Zonder deze is er geen zaligheid. Dan zou het komen tot geloof in Christus, het getrokken worden naar Christus moeten plaats hebben aan een ijzeren beeld, dan zou er geen gevoel zijn. Maar zolang de mens niet als een stok en een blok behandeld wordt, zolang heeft hij gevoelens, bevindingen, ervaringen.

En zeg nu maar gerust, dat er geen waar geloof is, maar een kunstmatig geloof, waar deze dingen ontbreken. Calvijn zegt terecht dat Christus zichzelf aan geen andere vertoont dan aan ellendige en benauwde zondaren, die zuchten, arbeiden, beladen zijn, hongeren, dorsten, en van droefheid en ellendigheid uitdrogen." (III. 3. 20).

Ds. Tukker geeft vervolgens aan dat hoogten en diepten horen bij het levende geloof. Alleen een kunstmatig geloof kent geen pieken en dalen, maar waar levend geloof is, gaat het geregeld over hoogten en door diepten: ‘Maar hoe kan de mens dan vandaag roemen in zijn bekering en morgen vragen of er wel een God is? Omdat hij een mens is. David zei in zijn voorspoed: Ik zal in eeuwigheid niet wankelen. Maar toen God het Aangezicht verborg werd hij verschrikt. Bevindingen, ervaringen, geloof 't is alles aan wisseling onderworpen. Ook het levend geloof gaat op en neer, het mechanische echter niet, dat bloeit dag aan dag in volle heerlijkheid. Die Onkunde (christenreis, ASM) had ook zo'n dodelijk geloof.’

Gereformeerd Weekblad, 1954