คอร์สอานาปานสติ วันที่ 26-28 พ.ค. 66 นำปฏิบัติโดย พระกิตติวิมลเมธี (สุชีพ สุธมฺโม) วัดบุปผาราม กทม.
ณ สถานปฏิบัติธรรมวชิรญาณ ๒๐๐ ปี วัดบวรนิเวศธมฺมนฺวโย แนวของธรรมที่ถูกต้อง เดินออกจากนิวรณ์๕ มีสติตั้งอยู่ในสติปัฏฐาน๔ มีองค์แห่งโพชฌงค์ เข้าสู่วิชชาและวิมุติ
เราฟัง ศึกษา ไม่ใช่ให้เกิดความหลง แต่เพื่อให้ตกผลึกเป็นองค์ความรู้ประกอบความเข้าใจให้ได้แนว
ผลเบื้องต้นของการปฏิบัติตนตามหลักพระพุทธศาสนา ต้องเดินออกมาจากสีลัพพตปรามาส วิจิกิจฉา ความเห็นอันเป็นตัวเป็นตน
ต้องมีสติที่บริสุทธิ์ ตั้งอยู่บนฐานที่ถูกต้อง มีความตั้งมั่นที่มีอุเบกขาเป็นฐาน และเห็นความเป็นจริงของรูปนาม จนมันคลายความเป็นตัวเป็นตนออกไป ไม่ใช่แค่คิด ไม่สามารถเข้าไปสู่สภาวะนั้นจริงๆ
อานาปานสติ คือใช้ลมหายใจเป็นแนว เข้าสู่ลมหายใจให้ถูก เมื่อมีลมหายใจเป็นวิหารธรรม เป็นเครื่องอยู่ อะไรก็แทรกเข้ามาไม่ได้ เมื่ออยู่กับลมหายใจจนชำนาญ การอยู่โดยไม่มีอะไรมาแทรกจนชำนาญ มันก็จะออกจากลมหายใจ ไม่ต้องไปพยายามอยู่กับลมหายใจแล้ว ลมหายใจก็ไม่เป็นวิหารธรรมแล้ว ก็เดินออกมา ก็แค่รู้แค่ดูเฉยๆ ลมหายใจมาก็รู้ ลมหายใจไม่มาก็รู้ว่าไม่มา ไม่สนใจ ตัวรู้กำลังจะเข้าไปสู่วิหารธรรมใหม่ มีตัวรู้เป็นเครื่องอยู่ใหม่ต่อจากลมหายใจ
กิจของอานาปานสติแต่ละข้อ ล้วนเป็นเป็นวิหารธรรมแต่ละด่าน พอจบแล้วก็ปล่อย ลมเป็นวิหาร รู้เป็นวิหาร ความนิ่งเป็นวิหาร ปีติเป็นวิหาร สุขเป็นวิหาร ความคิดเจตนาเป็นวิหาร เห็นอะไรก็เอาสิ่งนั้นมาเป็นวิหาร จนจบทิ้งไป สรุปสั้นๆคือ เอากายเป็นเครื่องอยู่ก่อน จนรู้กายตามความเป็นจริงวางกาย เอาเวทนาเป็นเครื่องอยู่ รู้เวทนาตามความเป็นจริงก็วางเวทนา เอาเจตสิกเอาจิตเป็นเครื่องอยู่ จนรู้ตามความเป็นจริงในเจตสิกเรื่องของจิตก็วาง เอาธรรมเป็นเครื่องอยู่ จนรู้ความเป็นจริงของธรรมแล้วก็วาง ขั้นสุดท้ายเรียกว่า สลัดคืน
เมื่อจิตเข้าไปสู่ภายใน จึงมีวิหารธรรมเป็นลำดับ
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
ตัสสะ เจ อานันทะ ภิกขุโน อิมินา วิหาเรนะ วิหะระโต ดูก่อนอานนท์ ถ้าภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้
จังกะมายะ จิตตัง นะมะติโส จังกะมาติ เมื่อมีใจน้อมที่จะเดิน เขากำลังจะเดิน
เอวัง มัง จังกะมันตัง นาภิชฌาโทมะนัสสา ปาปะกา อะกุสะลา ธัมมา อันวาสสะวิสสันตีติ อิติหะ ตัตถะ สัมปะชาโน โหติ
อกุศลธรรมอันเป็นบาป คือ อภิชฌาและโทมนัส อย่าเข้ามาย่ำยีเราผู้ที่เดินอยู่ ด้วยประการดังนี้ เขาจึงชื่อว่าเป็นผู้รู้ตัวในการเดิน
ตัสสะ เจ อานันทะ ภิกขุโน อิมินา วิหาเรนะ วิหะระโต ดูก่อนอานนท์ ถ้าภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้
ฐาปะนายะ จิตตัง นะมะติ โส ติฏฐะติ เมื่อมีใจน้อมเพื่อการยืน เขากำลังจะยืน
เอวัง มัง ฐิตัง นาภิชฌาโทมะนัสสา ปาปะกา อะกุสะลา ธัมมา อันวาสสะวิสสันตีติ อิติหะ ตัตถะ สัมปะชาโน โหติ
เขาใส่ใจอย่างนี้ว่า อกุศลธรรมอันเป็นบาป คือ อภิชฌาและโทมนัส อย่าเข้ามาย่ำยีเราผู้ที่ยืนอยู่ ด้วยประการดังนี้ เขาจึงชื่อว่าเป็นผู้รู้ตัวในการยืน
ตัสสะ เจ อานันทะ ภิกขุโน อิมินา วิหาเรนะ วิหะระโต ดูก่อนอานนท์ ถ้าภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้นิสัชชายะ จิตตัง นะมะติ โส นิสีทะติ เขามีใจน้อมที่จะนั่ง เขากำลังจะนั่ง
เอวัง มัง นิสินนัง นาภิชฌาโทมะนัสสา ปาปะกา อะกุสะลา ธัมมา อันวาสสะวิสสันตีติ อิติหะ ตัตถะ สัมปะชาโน โหติ
เขาใส่ใจอย่างนี้ว่า อกุศลธรรมอันเป็นบาป คือ อภิชฌาและโทมนัส อย่าเข้ามาย่ำยีเราผู้กำลังนั่งอยู่ ด้วยประการดังนี้ เขาจึงชื่อว่าเป็นผู้รู้ตัวในการนั่ง
ตัสสะ เจ อานันทะ ภิกขุโน อิมินา วิหาเรนะ วิหะระโต ดูก่อนอานนท์ ถ้าภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้สะยะนายะจิตตัง นะมะติ โส สะยะติ เขามีใจน้อมเพื่อจะนอน เขากำลังจะนอน
เอวัง มัง มังสะยะตัง นาภิชฌาโทมะนัสสา ปาปะกา อะกุสะลา ธัมมา อันวาสสะวิสสันตีติ อิติหะ ตัตถะ สัมปะชาโน โหติ
เขาใส่ใจอย่างนี้ว่า อกุศลธรรมอันเป็นบาป คือ อภิชฌาและโทมนัส อย่ามาย่ำยีเราผู้กำลังจะนอน ด้วยประการดังนี้ เขาจึงชื่อว่าเป็นผู้รู้ตัวในการนอน
จะรู้ตัวได้ต้องมีวิหารธรรม มาจากการฝึกฝนอบรม จิตมีสติปัฏฐาน เริ่มตั้งแต่มีลมหายใจเป็นเครื่องอยู่ รู้อยู่บริเวณนิมิต ตัวรู้ดูอาการของกาย ไม่มีความพอใจหรือไม่พอใจเกิดขึ้นเพราะอยู่กับวิหารธรรม เวลาที่เราเดินแล้วมีความพอใจไม่พอใจคือเราไม่รู้ตัว ให้ตัวรู้อยู่กับวิหารธรรมแล้วชำเลืองดูอาการกายอาการใจ
เมื่อเราภาวนาแล้ว ชีวิตปกติของเราในฐานะต่างๆ ถ้ามีวิหารธรรมไม่มีความพอใจไม่พอใจ สามารถเคลื่อนไหวอย่างเป็นผู้มีความรู้สึกตัว
#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน
