De doos in kwestie zit nokvol met CDs. 'Ik weet niet wat ik met al die CDs moet. Ik heb een tijd lang een CD-verslaving gehad. Dit is nog maar een klein stukje van wat ik heb.' Eigenlijk hoopte Ekiz dat de doos met DVDs opengetrokken zou worden, maar de worp met een dobbelsteen deed anders beslissen. 'Met films kan ik zo uit mijn hoofd wel een goede tip geven. Ik heb wel het gevoel dat ik een goede muzieksmaak heb, maar ik kon nooit echt definiëren wat mijn smaak was. Dat is later een beetje gekomen.'
Met een willekeurige greep uit de doos haalt Ekiz op verzoek van Krant een CD tevoorschijn. 'U2! Daar ben ik ook altijd enorm fan van geweest. Dit is eigenlijk mijn favoriete album van ze (Achtung Baby red.). Ik ken al die nummers helemaal uit mijn hoofd. Het had iets dreigends, blijkbaar hou ik daar wel erg van. Een beetje zwaarmoedig ook wel. Van het gevoel dat dat soort muziek oproept kan ik vrolijk worden.'
'Ik luister heel veel Turkse muziek.' Ekiz haalt direct een CD tevoorschijn en speelt een soundtrack van een film af. 'Dit is de muziek uit de tijd dat ik al correspondent in Turkije werkte. In die tijd draaide deze film in de bioscopen. Daar was veel ophef over. Het is een politiek-gevoelige film dat gaat over de deportatie van Armeniërs in Turkije. Dat zit denk ik ook wel een beetje verweven door die muziek. Ik hou wel een beetje van politiek geladen films. Films die ophef veroorzaken ook.'
Wanneer Ekiz werkt staat er altijd muziek aan, vertelt ze. Vaak van ongeveer hetzelfde genre als Ekiz nu laat horen. 'Soundtracks, instrumentaal, klassiek, opera. Ik hou echt van alles wat. Maar ik ben gewoon geen echte kenner. Als ik aan een filmquiz zou meedoen dan zou ik winnen. Als ik aan een muziekquiz zou meedoen dan zou ik echt bij de simpelste dingen niet weten wie het is of wat het is. Ik denk dat ik daarom zon kinderlijke passie heb voor bepaalde nummers en artiesten, omdat het een nieuwe ontdekking is en omdat ik er dan toch te weinig vanaf weet.'
See omnystudio.com/listener for privacy information.