Pirja e duhanit shërben si tregues i një shqetësimi të brendshëm ose përplasjeje. Ajo shpesh ka të bëjë më pak me varësinë ndaj nikotinës dhe më shumë me nevojën për ta vërtetuar.

Për shembull, shumica ndjejnë një tension të brendshëm kur presin në paradhomën e një dentisti.

Ndërsa një duhanpirës mbulon ankthin e tij duke dalë jashtë për të pirë një cigare, ndërsa joduhanpirësit përdorin të tjera procedura si, drejtimin e rrobave të rrudhosura, përtypjen e çamçakëzit, kafshimin e thonjve, goditje nevrike me gishta, rregullimin e butonave të këmishës, kruajtjen e kokës, luajtjen me një send si dhe gjeste të tjera, që zbulojnë se ai ka nevojë për konfirmim

Studimet kanë treguar një lidhje të pastër ndërmjet pirjes së gjirit nga foshnja dhe mundësive që ka një i rritur për t’u bërë duhanpirës.

Është zbuluar se, bebet që pijnë vetëm gji, përbëjnë shumicën e kandidatëve të rritur joduhanpirës, ndërkohë që sa më shumë të ketë pirë një bebe me biberon, aq më shumë mundësi ka që të bëhet duhanpirës kur të rritet.