دو سال پس از «عزاداران بَیَل»، در سال 45 ساعدی چهار داستان

 داستان اول 

*** این داستان مناسب کودکان و نوجوانان نیست.***

موسیقی متن : احمد پژمان – خانه پدری

کتاب : دندیل

نویسنده: غلامحسین ساعدی

ای شادی

ای آزادی

ای شادی ِ آزادی!
روزی که تو بازآیی
با این دل ِ غم‌پرورد
من با تو چه خواهم کرد؟ (زنده یاد هوشنگ ابتهاج )

دوستان و همراهان عزیز قاصدک شنو سلام. آنچه در این اپیزود می شنوید ادامه نمایشنامه چوب به دستهای ورزیل نوشته زنده یاد غلامحسین ساعدی است.

موسیقی متن :

The wedding - Armand Amar-Song 2005

تمام این سال‌ها داشتید بلند می‌شدید

داشتید از پیچ‌و‌خم‌هایتان عبور می‌کردید

داشتید به راهتان ادامه می‌دادید

داشتید در سکوت…

رودخانه‌ای که

چهل سال زیر روسری مانده باشد

از کارون بلندتر است!

موها بلند می‌شوند

تا به خیابان بیایند

تمام حرف‌هایی که در سر داشتیم

از سر روییده‌اند

چه رنگ‌ها، چه سروها، چه شاخه‌ها!

اگر جای جنگل بودم

از خود بیرون می‌رفتم

تا به درخت‌هایم نگاه کنم

موها زنده‌اند

و قیچی

اگر دهان باز کند

از موها خون می‌آید

از امروز

موها بلند نمی‌شوند، برمی‌خیزند!

مهسا نمرده است

سارا نمرده است

نیکا نمرده است

موها

بعد از مرگ هم به رشدشان ادامه می‌دهند

بر موهایت دست می‌کشم

و دست‌هایم را در موج‌هایش غرق می‌کنم

هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم

موها از مشت‌ها قوی‌تر باشند!

قصیده موها سروده گروس عبدالملکیان 

موسیقی متن : آهنگ پرواز ساخته لودویکو اینايودی 

لینک آهنگ در اسپاتیفای

https://open.spotify.com/track/4yLSpYlcO0jPPLTa3nW8zN?si=2bdc6d9ec5e94e01