با این غروب از غم سبز چمن بگواندوه سبزه های پریشان به من بگواندیشه های سوخته ی ارغوان بینرمز خیال سوختگان بی سخن بگوآن شد که سر به شانه ی شمشاد می گذاشتآغوش خاک و بی کسی نسترن بگوشوق جوانه رفت ز یاد درخت پیرای باد نوبهار ز عهد کهن بگوآن آب رفته باز نیاید به جوی خشکبا چشم تر ز تشنگی یاسمن بگواز ساقیان بزم طربخانه ی صبوحبا خامشان غمزده ی انجمن بگوزان مژده گو که صد گل سوری به سینه داشتوین موج خون که می زندش در دهن بگوسرو شکسته نقش دل ما بر آب زداین ماجرا به آینه ی دل شکن بگوآن سرخ و سبز سایه بنفش و کبود شدسرو سیاه من ز غروب چمن بگو