«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۱۲

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مرا چشمی‌ست خون‌افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد ديد از آن چشم و از آن ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارين‌گلشنش روی است و مشکين‌سايبان ابرو

هلالی شد تنم زين غم که با طغرای ابرويش

که باشد مه که بنمايد ز طاق آسمان ابرو

رقيبان غافل و ما را از آن چشم و جبين هر دم

هزاران گونه پيغام است و حاجب در ميان ابرو

روان گوشه‌گيران را جبينش طرفه گلزاريست

که بر طرف سمن‌زارش همی‌گردد چمان ابرو

دگر حور و پری را کس نگويد با چنين حسنی

که اين را اين چنين چشم است و آن را آن چنان ابرو

تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

اگر چه مرغ زيرک بود حافظ در هواداری

به تير غمزه صيدش کرد چشم آن کمان ابرو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۱۱

مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن

تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک‌سای تو

پرده‌ی غنچه می‌درد خنده‌ی دلگشای تو

ای گل خوش‌نسيم من بلبل خويش را مسوز

کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان

قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو

دولت عشق بين که چون از سر فقر و افتخار

گوشه‌ی تاج سلطنت می‌شکند گدای تو

خرقه‌ی زهد و جام می گر چه نه درخور هم‌اند

اين همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر

کاين سر پرهوس شود خاک در سرای تو

شاهنشين چشم من تکيه‌گه خيال توست

جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو

خوش چمنی‌ست عارضت خاصه که در بهار حسن

حافظ خوش‌کلام شد مرغ سخن‌سرای تو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

اینستاگرام آیدا

غزل نمره ۴۱۰

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو

زينت تاج و نگين از گوهر والای تو

آفتاب فتح را هر دم طلوعی می‌دهد

از کلاه خسروی رخسار مه‌سيمای تو

جلوه‌گاه طاير اقبال باشد هر کجا

سايه اندازد همای چترگردون‌سای تو

از رسوم شرع و حکمت با هزاران اختلاف

نکته‌ای هرگز نشد فوت از دل دانای تو

آب حيوانش ز منقار بلاغت می‌چکد

طوطی خوش‌لهجه يعنی کلک شکرخای تو

گر چه خورشيد فلک چشم و چراغ عالم است

روشنایی‌بخش چشم اوست خاک پای تو

آنچه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار

جرعه‌ای بود از زلال جام جان‌افزای تو

عرض حاجت در حريم حضرتت محتاج نيست

راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو

خسروا پيرانه‌سر حافظ جوانی‌ می‌کند

بر اميد عفو جانبخش گنه‌فرسای تو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۹

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

ای خون‌بهای نافه‌ی چين خاک راه تو

خورشيد سايه‌پرور طرف کلاه تو

نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام

ای جان فدای شيوه‌ی چشم سياه تو

خونم بخور که هيچ ملک با چنین جمال

از دل نيايدش که نويسد گناه تو

آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی

زان شد کنار ديده و دل تکيه گاه تو

با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم

از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو

ياران همنشين همه از هم جدا شدند

ماييم و آستانه‌ی دولت‌پناه تو

*یار بدان مباش که مانند بخت نیک

یار تو باد هر که بود نیکخواه تو

حافظ طمع مبر ز عنايت که عاقبت

آتش زند به خرمن غم دود آه تو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۸

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

ای آفتاب آينه‌دار جمال تو

مشک سياه مجمره‌گردان خال تو

صحن سرای ديده بشستم ولی چه سود

کاين گوشه نيست درخور خيل خيال تو

اين نقطه‌ی سياه که آمد مدار نور

عکسی‌ست در حديقه‌ی بينش ز خال تو

در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن

يا رب مباد تا به قيامت زوال تو

مطبوع‌تر ز نقش تو صورت نبست باز

طغرانويس ابروی مشکين مثال تو

در چين زلفش ای دل مسکين چگونه‌ای؟

کآشفته گفت باد صبا شرح حال تو

برخاست بوی گل ز در آشتی درآی

ای نوبهار ما رخ فرخنده‌فال تو

تا آسمان ز حلقه‌به‌گوشان ما شود

کو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو

تا پيش بخت باز رَوم تهنيت‌کنان

کو مژده‌ای ز مقدم عيد وصال تو؟

در پيش شاه عرض کدامين جفا کنم

شرح نيازمندی خود يا ملال تو؟

حافظ در اين کمند سر سرکشان بسی‌ست

سودای کج مپز که نباشد مجال تو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۷

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

مزرع سبز فلک ديدم و داس مه نو

يادم از کشته‌ی خويش آمد و هنگام درو

گفتم ای بخت بخفتيدی و خورشيد دميد

گفت با اين همه از سابقه نوميد مشو

گر روی پاک و مجرد چو مسيحا به فلک

از چراغ تو به خورشيد رسد صد پرتو

تکيه بر اختر شبگرد مکن کاين عيار

تاج کاووس ببرد ربود و کمر کيخسرو

گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش

دور خوبی گذران است نصيحت بشنو

چشم بد دور ز خال تو که در عرصه‌ی حسن

بيدقی راند که برد از مه و خورشيد گرو

آسمان گو مفروش اين عظمت کاندر عشق

خرمن مه به جویی خوشه‌ی پروين به دو جو

آتش زهد و ريا خرمن دين خواهد سوخت

حافظ اين خرقه‌ی پشمينه بينداز و برو

الحاقی:

هرکه در مزرعه دل تخم وفا سبز نکرد

زردرویی کشد از حاصل خود گاه درو

اندر این دایره می‌باش چو دف حلقه‌به‌گوش

ور قفایی خوری از دایره‌ی خویش مرو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۶

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو

از ماه ابروان منت شرم باد رو

عمری‌ست تا دلم ز اسیران زلف توست

غافل ز حفظ جانب ياران خود مشو

مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما

کان جا هزار نافه‌ی مشکين به نيم جو

تخم وفا و مهر در اين کهنه‌کشته‌زار

آنگه عيان شود که رسد موسم درو

ساقی بيار باده که رمزی بگويمت

از سر اختران کهن‌سير و ماه نو

شکل هلال هر سر مه می‌دهد نشان

از افسر سيامک و ترک کلاه زو

حافظ جناب پير مغان مامن وفاست

درس حديث عشق بر او خوان و زو شنو

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۵

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

به جان پير خرابات و حق صحبت او

که نيست در سر من جز هوای خدمت او

بهشت اگر چه نه جای گناهکاران است

بيار باده که مستظهرم به همت او

چراغ صاعقه‌ی آن سحاب روشن باد

که زد به خرمن ما آتش محبت او

بر آستانه‌ی ميخانه گر سری بينی

مزن به پای که معلوم نيست نيت او

بيا که دوش به مستی سروش عالم غيب

نويد داد که عام است فيض رحمت او

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست

که نيست معصيت و زهد بی مشيت او

نمی‌کند دل من ميل زهد و توبه ولی

به نام خواجه بکوشيم و فر دولت او

مدام خرقه‌ی حافظ به باده در گرو است

مگر ز خاک خرابات بود فطرت او

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۴

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از اين

بر در ميکده می‌کن گذری بهتر از اين

در حق من لبت اين لطف که می‌فرمايد

سخت خوب است وليکن قدری بهتر از اين

آن که فکرش گره از کار جهان بگشايد

گو در اين کار بفرما نظری بهتر از اين

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق

برو ای خواجه‌ی عاقل هنری بهتر از اين؟

دل بدان رود گرامی چه کنم گر ندهم

مادر دهر ندارد پسری بهتر از اين

من چو گويم که قدح نوش و لب ساقی بوس

بشنو از من که نگويد دگری بهتر از اين

کلک حافظ شکرين ميوه نباتی‌ست بچين

که در اين باغ نبينی ثمری بهتر از اين

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۳

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

شراب لعل کش و روی مه‌جبينان بين

خلاف مذهب آنان جمال اينان بين

به زير دلق ملمع کمندها دارند

درازدستی اين کوته‌آستينان بين

به خرمن دو جهان سر فرو نمی‌آرند

دماغ و کبر گدايان و خوشه‌چينان بين

بهای نيم کرشمه هزار جان طلبند

نياز اهل دل و ناز نازنينان بين

حقوق صحبت ما را به باد داد و برفت

وفای صحبت ياران و همنشينان بين

اسير عشق شدن چاره‌ی خلاص من است

ضمير عاقبت‌انديش پيش‌بينان بين

کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوست

صفا‌ی همت پاکان و پاک‌دينان بين

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations