«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۶

از خون دل نوشتم نزديک دوست نامه

اني رايت دهرا من هجرک القيامه

دارم من از فراقش در ديده صد علامت

ليست دموع عيني هذا لنا العلامه

هر چند کآزمودم از وی نبود سودم

من جرب المجرب حلت به الندامه

پرسيدم از طبيبی احوال دوست گفتا

في بعدها عذاب في قربها السلامه

گفتم ملامت آيد گر گرد دوست گردم

و الله ما راينا حبا بلا ملامه

حافظ چو طالب آمد جامی به جان شيرين

حتي يذوق منه کاسا من الکرامه

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۵

مفعول و فاعلاتن مفعول و فاعلاتن

دامن‌کشان همی‌شد در شرب زرکشيده

صد ماهرو ز رشکش جيب قصب دريده

از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی

چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکيده

لفظی فصيح شيرين، قدی بلند چابک

رویی لطيف زيبا، چشمی خوش کشيده

ياقوت جان‌فزايش از آب لطف زاده

شمشاد خوش‌خرامش در ناز پروريده

آن لعل دلکشش بين وان خنده‌ی پرآشوب

وان رفتن خوشش بين وان گام آرميده

آن آهوی سيه‌چشم از دام ما برون شد

ياران چه چاره سازم با اين دل رميده؟

زنهار تا توانی اهل نظر ميازار

دنيا وفا ندارد ای نور هر دو ديده

تا کی کشم عتيبت از چشم دلفريبت

روزی کرشمه‌ای کن ای يار برگزيده

گر خاطر شريفت رنجيده شد ز حافظ

بازآ که توبه کرديم از گفته و شنيده

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۴

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

از من جدا مشو که توام نور ديده‌ای

آرام جان و مونس قلب رميده‌ای

از دامن تو دست ندارند عاشقان

پيراهن صبوری ايشان دريده‌ای

از چشم زخم دهر مبادت گزند از آنک

در دلبری به غايت خوبی رسيده‌ای

منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان

معذور دارمت که تو او را نديده‌ای

آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا

بيش از گليم خويش مگر پا کشيده‌ای؟

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۳

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

دوش رفتم به در ميکده خواب‌آلوده

خرقه تردامن و سجاده شراب‌آلوده

آمد افسوس‌کنان مغبچه‌ی باده‌فروش

گفت بيدار شو ای رهرو خواب‌آلوده

شست‌وشویی کن و آن گه به خرابات خرام

تا نگردد ز تو اين دير خراب آلوده

به هوای لب شيرين‌پسران چند کنی

جوهر روح به ياقوت مذاب آلوده؟

به طهارت گذران منزل پيری و مکن

خلعت شيب چو تشريف شباب آلوده

پاک و صافی شو و از چاه طبيعت به درآی

که صفایی ندهد آب تراب‌آلوده

گفتم ای جان جهان دفتر گل عيبی نيست

که شود فصل بهار از می ناب آلوده

آشنايان ره عشق در اين بحر عميق

غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده

گفت حافظ لغز و نکته به ياران مفروش

آه از اين لطف به انواع عتاب آلوده

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۲

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

ای که با سلسله‌ی زلف دراز آمده‌ای

فرصتت باد که ديوانه‌نواز آمده‌ای

ساعتی ناز مفرما و بگردان عادت

چون به پرسيدن ارباب نياز آمده‌ای

پيش بالای تو ميرم چه به صلح و چه به جنگ

چون به هر حال برازنده‌ی ناز آمده‌ای

آب و آتش به هم آميخته‌ای از لب لعل

چشم بد دور که بس شعبده‌باز آمده‌ای

آفرين بر دل نرم تو که از بهر ثواب

کشته غمزه‌ی خود را به نماز آمده‌ای

زهد من با تو چه سنجد که به يغمای دلم

مست و آشفته به خلوتگه راز آمده‌ای

گفت حافظ دگرت خرقه شراب‌آلوده‌ست

مگر از مذهب اين طايفه بازآمده‌ای؟

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۱

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

در سرای مغان رفته بود و آب‌زده

نشسته پير و صلایی به شيخ و شاب زده

سبوکشان همه در بندگيش بسته کمر

ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده

شعاع جام و قدح نور ماه پوشيده

عذار مغبچگان راه آفتاب زده

عروس بخت در آن حجله با هزاران ناز

شکسته کسمه و بر برگ گل گلاب زده

ز شور و عربده‌ی شاهدان شيرين کار

شکر شکسته سمن ريخته رباب زده

سلام کردم و با من به روی خندان گفت

که ای خمارکش مفلس شراب‌زده

که اين کند که تو کردی؟ به ضعف همت و رای

ز گنج‌خانه شده خيمه بر خراب زده

وصال دولت بيدار ترسمت ندهند

که خفته‌ای تو در آغوش بخت خواب‌زده

بيا به ميکده حافظ که بر تو عرضه کنم

هزار صف ز دعاهای مستجاب‌زده

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۲۰

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

ناگهان پرده برانداخته‌ای يعنی چه

مست از خانه برون تاخته‌ای يعنی چه

زلف در دست صبا گوش به فرمان رقيب

اين چنين با همه درساخته‌ای يعنی چه

شاه خوبانی و منظور گدايان شده‌ای

قدر اين مرتبه نشناخته‌ای يعنی چه

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی

بازم از پای درانداخته‌ای يعنی چه

سخنت رمز دهان گفت و کمر سر ميان

و از ميان تيغ به ما آخته‌ای يعنی چه

هر کس از مهره‌ی مهر تو به نقشی مشغول

عاقبت با همه کج باخته‌ای يعنی چه

حافظا در دل تنگت چو فرود آمد يار

خانه از غير نپرداخته‌ای يعنی چه

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۱۹

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل

وصال او ز عمر جاودان به

خداوندا مرا آن ده که آن به

به شمشيرم زد و با کس نگفتم

که راز دوست از دشمن نهان به

به داغ بندگی مردن بر اين در

به جان او که از ملک جهان به

خدا را از طبيب من بپرسيد

که آخر کی شود اين ناتوان به

گلی کان پايمال سرو ما گشت

بود خاکش ز خون ارغوان به

به خلدم دعوت ای زاهد مفرما

که اين سيب زنخ زان بوستان به

دلا دايم گدای کوی او باش

به حکم آن که دولت جاودان به

جوانا سر متاب از پند پيران

که رای پير از بخت جوان به

شبی می‌گفت حافظ کس نديده‌ست

ز مرواريد گوشم در جهان به

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۱۸

مستفعلن‌فع مستفعلن‌فع

گر تيغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهاديم الحکم لله

آيين تقوا ما نيز دانيم

ليکن چه چاره با بخت گمراه

ما شيخ و واعظ کمتر شناسيم

يا جام باده يا قصه کوتاه

من رند و عاشق در موسم گل

آن گاه توبه؟ استغفرالله

مهر تو عکسی بر ما نيفکند

آيينه‌رويا! آه از دلت آه

الصبرٌ مُرٌّ و العمرُ فانٍ

يا ليت شعری حَتام القاه

حافظ چه نالی؟ گر وصل خواهي

خون بايدت خورد در گاه و بی‌گاه

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۱۷

مستفعلن‌فع مستفعلن‌فع

عيشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

ای بخت سرکش تنگش به بر کش

گه جام زر کش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند

پيران جاهل شيخان گمراه

از دست زاهد کرديم توبه

و از فعل عابد استغفرالله

جانا چه گويم شرح فراقت

چشمی و صد نم جانی و صد آه

کافر مبيناد اين غم که ديده‌ست

از قامتت سرو از عارضت ماه

شوق لبت برد از ياد حافظ

درس شبانه ورد سحرگاه

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations