«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۴

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از اين

بر در ميکده می‌کن گذری بهتر از اين

در حق من لبت اين لطف که می‌فرمايد

سخت خوب است وليکن قدری بهتر از اين

آن که فکرش گره از کار جهان بگشايد

گو در اين کار بفرما نظری بهتر از اين

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق

برو ای خواجه‌ی عاقل هنری بهتر از اين؟

دل بدان رود گرامی چه کنم گر ندهم

مادر دهر ندارد پسری بهتر از اين

من چو گويم که قدح نوش و لب ساقی بوس

بشنو از من که نگويد دگری بهتر از اين

کلک حافظ شکرين ميوه نباتی‌ست بچين

که در اين باغ نبينی ثمری بهتر از اين

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۳

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

شراب لعل کش و روی مه‌جبينان بين

خلاف مذهب آنان جمال اينان بين

به زير دلق ملمع کمندها دارند

درازدستی اين کوته‌آستينان بين

به خرمن دو جهان سر فرو نمی‌آرند

دماغ و کبر گدايان و خوشه‌چينان بين

بهای نيم کرشمه هزار جان طلبند

نياز اهل دل و ناز نازنينان بين

حقوق صحبت ما را به باد داد و برفت

وفای صحبت ياران و همنشينان بين

اسير عشق شدن چاره‌ی خلاص من است

ضمير عاقبت‌انديش پيش‌بينان بين

کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوست

صفا‌ی همت پاکان و پاک‌دينان بين

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۲

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

نکته‌ای دلکش بگويم خال آن مه‌رو ببين

عقل و جان را بسته‌ی زنجير آن گيسو ببين

عيب دل کردم که وحشی‌وضع و هرجایی مباش

گفت چشم شيرگير و غنج آن آهو ببين

حلقه‌ی زلفش تماشاخانه‌ی باد صباست

جان صد صاحب دل آن جا بسته‌ی يک مو ببين

عابدان آفتاب از دلبر ما غافلند

ای ملامتگو خدا را رو مبين آن رو ببين

زلف دل‌دزدش صبا را بند بر گردن نهاد

با هواداران رهرو حيله‌ی هندو ببين

اين که من در جستجوی او ز خود فارغ شدم

کس نديده‌ست و نبيند مثلش از هر سو ببين

حافظ ار در گوشه‌ی محراب می‌نالد رواست

ای نصيحتگو خدا را آن خم ابرو ببين

از مراد شاه منصور ای فلک سر برمتاب

تيزی شمشير بنگر قوت بازو ببين

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۱

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

چون شوم خاک رهش دامن بيفشاند ز من

ور بگويم دل بگردان رو بگرداند ز من

روی رنگين را به هر کس می‌نمايد همچو گل

ور بگويم بازپوشان بازپوشاند ز من

چشم خود را گفتم آخر يک نظر سيرش ببين

گفت می‌خواهیمگر تا جوی خون راند ز من

او به خونم تشنه و من بر لبش تا چون شود

کام بستانم از او يا داد بستاند ز من

گر چو شمعش پيش ميرم بر غمم خندان شود

ور برنجم خاطر نازک برنجاند ز من

دوستان جان داده‌ام بهر دهانش بنگريد

کو به چيزی مختصر چون باز می‌ماند ز من

گر چو فرهادم به تلخی جان برآيد باک نيست

بس حکايت‌های شيرين باز می‌ماند ز من

صبر کن حافظ که گر زين دست باشد درس غم

عشق در هر گوشه‌ای افسانه‌ای خواند ز من

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۴۰۰

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

ديدی دلا که آخر پيری و زهد و علم

با من چه کرد ديده معشوقه‌باز من؟

می‌ترسم از خرابی ايمان که می‌برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق

غماز بود اشک و عيان کرد راز من

مست است يار و ياد حريفان نمی‌کند

ذکرش به خير ساقی مسکين‌نواز من

يا رب کی آن صبا بوزد کز نسيم آن

گردد شمامه‌ی کرمش کارساز من

نقشی بر آب می‌زنم از گريه حاليا

تا کی شود قرين حقيقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده‌زنان گريه می‌کنم

تا با تو سنگدل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود

هم مستی شبانه و راز و نياز من

حافظ ز گريه سوخت بگو حالش ای صبا

با شاه دوست‌پرور دشمن‌گداز من

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۹۹

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن

به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن

به باد ده سر و دستار عالمی، يعنی

کلاه‌گوشه به آيين سروری بشکن

به زلف گوی که آيين دلبری بگذار

به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن

برون خرام و ببر گوی خوبی از همه‌کس

سزای حور بده رونق پری بشکن

به آهوان نظر شير آفتاب بگير

به ابروان دوتا قوس مشتری بشکن

چو عطرسای شود زلف سنبل از دم باد

تو قيمتش به سر زلف عنبری بشکن

چو عندليب فصاحت فروشد ای حافظ

تو قدر او به سخن گفتن دری بشکن

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۹۸

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

پيران سخن ز تجربه گويند گفتمت

هان ای پسر که پير شوی پند گوش کن

در راه عشق وسوسه‌ی اهرمن بسی‌ست

پيش آی و گوش دل به پيام سروش کن

تسبيح و خرقه لذت مستی نبخشدت

همت در اين عمل، طلب از می‌فروش کن

بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق

خواهی که زلف يار کشی ترک هوش کن

با دوستان مضايقه در عمر و مال نيست

صد جان فدای يار نصيحت نيوش کن

برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند

ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن

ساقی که جامت از می صافی تهی مباد

چشم عنايتی به من دردنوش کن

سرمست در قبای زرافشان چو بگذری

يک بوسه نذر حافظ پشمينه‌پوش کن

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۹۷

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

ز در درآ و شبستان ما منور کن

هوای مجلس روحانيان معطر کن

به چشم و ابروی جانان سپرده‌ام دل و جان

بيا بيا و تماشای طاق و منظر کن

ستاره‌ی شب هجران نمی‌فشاند نور

به بام قصر برآ و چراغ مه برکن

ز خاک مجلس ما ای نسیم باغ بهشت

ببر شمامه به فردوس و عود مجمر کن

از اين مزوجه و خرقه نيک در تنگم

به يک کرشمه صوفی‌کشم قلندر کن

چو شاهدان چمن زيردست حسن تواند

کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن

فضول نفس حکايت بسی کند ساقی

تو کار خود مده از دست و می به ساغر کن

وگر فقيه نصيحت کند که عشق مباز

پياله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن

حجاب ديده‌ی ادراک شد شعاع جمال

بيا و خرگه خورشيد را منور کن

طمع به قند وصال تو حد ما نبود

حوالتم به لب لعل همچو شکر کن

لب پياله ببوس آنگهی به مستان ده

بدين دقيقه دماغ معاشران تر کن

پس از ملازمت عيش و عشق مهرويان

ز کارها که کنی شعر حافظ از بر کن

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««می‌بهـا🍷»»»»»

غزل نمره ۳۹۶

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

صبح است ساقيا قـدحی پرشـراب کن

دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

زان پيشتر که عالم فانی شود خراب

ما را ز جام باده‌ی گلگون خراب کن

خورشيد می ز مشرق ساغر طلوع کرد

گر برگ عيش می‌طلبی ترک خواب کن

روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند

زنهار کاسه‌ی سر ما پرشراب کن

ما مرد زهد و توبه و طامات نيستيم

با ما به جام باده‌ی صافی خطاب کن

کار صواب باده پرستی‌ست حافظا

برخيز و عزم جزم به کار صواب کن

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۹۵

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلن

گلبرگ را ز سنبل مشکين نقاب کن

وانگه نقاب درکش و عالم خراب کن

بفشان عرق ز چهره و اطراف باغ را

چون شيشه‌های ديده‌ی ما پرگلاب کن

ايام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد

ساقی به دور باده‌ی گلگون شتاب کن

بگشا به شيوه‌‌، نرگسِ پرخوابِ مست را

و از رشک، چشمِ نرگسِ رعنا به خواب کن

بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گير

بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن

زآنجا که رسم و عادت عاشق‌کشی توست

با دشمنان قدح کش و با ما عتاب کن

همچون حباب ديده به روی قدح گشای

وين خانه را قياس اساس از حباب کن

حافظ وصال می‌طلبد از ره دعا

يا رب دعای خسته‌دلان مستجاب کن

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations