Anlatmaya gerek yok, görüyorsunuz mikemmel bir gün!! :))))))) 

KORKU VARSA, SEVGİ YOK! 

Bugün dün bahsettiğim, köy okulları ve sokak hayvanları için olan seansımızı yaptık! Öyle umut dolu ki içim... Köy Enstitülerinde her sabah, 6'da tüm okul halay çekerlermiş.. Halayda herkes ortak olur, herkes eşit... Sonra marşlar okurlarmış, Köy Enstitüleri marşı... Bu hal beni hep çok etkiledi.. Belki bu gün'ü yazmamın nedenlerinden biri de bu.. 

Ve bu kaydı koymadan, yine evrenin işi, ne hikmetse; seansın ardından, önce bir sirtaki açtım evde.. Zorba'dan! Neden Sirtaki, okuyan anlar... Sonra bir Egeli olarak Arabım :))) oynadım evde o çocuklar için.. Düğünlerin olmazsa olmazıdır bizim oralarda.. Evde düğün var! Düşünsene ya, 80+ çocuğun gülümsemesine bir parça varlığınız... Düşünsene... İzmir Tepecik Onkoloji bölümüne tiyatro dersi için gittiğimde de hissetmiştim.. Her çocuk gülmeyi hak ediyor ve her insan... 

80+ köy okullarındaki pırıl pırıl  çocuğa gidiyooooor bugüüünnn!!

Bu ses kayıtlarının isimleri yok üstünde, hepsi rakamlarlarla belirtilmiş.. Sırasıyla her gün, rakamlara göre koyuyorum.. Dinleyip başlığını yazıyorum.. Her güne bir hediyenin 25. günü bugün! Yuuuuh 25. güüüün!! 

Hayatın ve evrenin şakası gibi, diyorum ki kayıtta; belki kitaplığındaki yığınla kitaplardan bazıları başka bir çocuğun hayali oluverir... Tam da bu cümle üzerine; Köy okulları ve sokak hayvanları için bir seans düzenledim.. Tüm geliri, onlara hediye verilecek... İçim nasıl kıpır kıpır... Sen bu ses kaydını dinlediğinde, tarih belki çoktan geçmiş olacak, ama bil ki, hiçbir şey için geçmiş değil... belki de aynı gün dinlersin bilmiyorum; Yani 12.12.2019'da... Saat 21.00'de.. İşte o anda, somurtuk sen sen olmadığın için, frekansını değiştirme gücün senin elinde!! Çünkü senin kendine verdiğin hediye, bir başka canlıdadır belki kim bilir? 

"Çocuksu" olmaktan değil; çocuk ruhumuza izin vermek oyun oynamak dediğim...  Oyun oynarken, unuturuz çünkü nasılları... Kurgudan değil, akıştan yaşarız... Oyun oynarken, paslaşırız... Bambaşka dünyalar kurarız... İşte o gün, bugün! :))))))))))

Geçen gün, hava nasıl soğuk.. Karaköy'de soğuk yüzüme yüzüme... Tam bu kayıtta söylediğim şey oldu biliyo musun? Ara sokakların birinde, yere çizilmiş kutucuklar gördüm... Sek sek çizikleri... Öyle güzeldi ki... Tabi ki, zıpladım, kaçırır mıyım ya ben... Soğuk mu durdurmuş insanı! Yeter ki kalbi buz olmasın insanın... Yeter ki, içindeki çocuk nefes alsın... 

He bu arada, yakar top mu, yakan top mu? Ne demişim ya ben hahahahha:))))))))) Neyse ne! Ne güzel demişim... Mis gibi demişim... 

Aman ayıp olmasın.. ammaaan yanlış anlaşılmasın .diye susmak...

Amaaaan arkadaşımsa, istediği gibi at koşturabilir hayatımda?! hallerine göz yummak...

Ya da meşhur tahammül edelim yalanından yaşamalara SON deme günü!!

HAYIR! HAYIR! HAYIR! HAYIR HAYIRDIR. NEDENİ SİZİ HİİİİÇ İLGİLENDİRMEZ.

Hayır demek!

Evet demek!

Değer için hep bir şart... hep bu şurt... 

Okursam Boğaziçi'nde...değerliyim! Kazanıyor Boğaziçini, değerli mi hissediyor? Belki 2-3 ay..Vizelere kadar :))

Çok para kazanırsam...  Kazanıyor yar yar? Değerli mi hissediyor? O hal gelene kadar... Belki yok...

Evlenirsem... Çocuğum olursa... tamam hadi bunlar da oldu, çünkü bir toplumsal düzen var.. Eğer kendi merkezimizde değilsek, toplum BİZDEN daha değerliyse yani... Oluyo mu yok? Şartlara, sıfatlara, statülere bağımlı olmasaydın, değerli hissetmek için... KİM OLMAYI SEÇERDİN?

Çooook heyecanlıyım şu an... Bunu belki sen sabah dinleyeceksin... Günaydııın sana!! 

Ama içim öyle heyecanlı ki... Anadolu'daki çocuklara da ulaşıyor sesimiz! Yaşasıın! İşte tam da bu yüzden, elalemden değil, KENDİ HAYATIMIZI YAŞAMAYA GELDİK!

Bugün enfes bir gün!

Yine özgürlük koktu :)))))))