Welkom bij deze aflevering.
Na een retraite krijg je vaak de vraag: “Hoe was het?” Maar woorden schieten tekort om zo’n ervaring echt over te brengen. Rationele kennis kan veel verklaren en analyseren, maar raakt zelden de kern van wat je hebt doorleefd. Poëzie komt daar dichterbij: zij spreekt in symbolen, roept emoties op en opent een ruimte voorbij de rede. In deze aflevering deel ik een gedicht dat heel recent is ontstaan, als een poging om de mystieke kracht van een retraite te benaderen. Geen beschrijving, maar een uitnodiging tot resonantie en eigen beleving.