In deze persoonlijke aflevering deel ik iets wat ik eigenlijk nooit deel — en ook nooit van plan was om in een podcast te vertellen. Mijn vrouw is recent opgenomen in een verzorgingstehuis met vergevorderde dementie. Een breekpunt in mijn leven. Wat volgde was een diepe innerlijke duisternis… en toch, tot mijn eigen verbazing, begonnen er gedichten te stromen. 55 gedichten en 55 beschouwingen die nu worden uitgegeven — terwijl ik nooit eerder gedichten schreef.

Geïnspireerd door zenmeester Hakuin, die als een van de weinigen openlijk sprak over zijn duistere periodes, stel ik me in deze aflevering kwetsbaar op. Want veel mensen op het spirituele pad maken dit mee, maar zwijgen erover.

Deze aflevering is een uitnodiging om het licht dat soms juist in het donker geboren wordt te herkennen — en misschien ook in jezelf te erkennen.